Битеф

Schaubühne“ današnja omladina smatra nevažnim, bez obzira na vrednost predstave, za tu i takvu omladinu „klasni neprijatelj“ znači nešto što tačno odražava stvarnu situaciju: bespravno zaposedanje kuča, bacanje kamenja i slično. [michael skasa]

michael skasa]

peter stein roden je 1937. godine, počeo je da režira 60-tih godina po manjim zapadnonemačkim eksperimentalnim pozorištima. od 1967. kurt hûbner, intendant bremenskog pozorišta, angažuje ga kao reditelja, gde brzo počinje da skreče pažnju pozorišnih krugova svoje zemlje, godine 1970. sa grupom glumača edith clever, juta lampe, bruno ganz, michael könig i Werner rehm osniva Schauspielhaus am halleschen ufer u zapadnom berlinu koje uskoro stiče evropsku reputaciju. najznačajnije režije su mu do zapadnog berlina „vijetnam-diskurs“ 1968. godine u minhenu i šilerova „spletka 1 ljubav“ (1968) i „torkvato taso“ getea u bremenu (1969), predstava sa kojom dolazi na 6. bitef 1972. godine gde predstava dobija veliku nagradu, sada več kao predstava Schaubühne am halleschen ufer. u halleschen ufer režira 1970. godine „majku“ gorkog sa čuvenom glumicom starije

generacije therese giehse (u korežiji sa schwiedrzikom i f, p. steckelom), „istraga u havani“ od hans-magnusa enzensbergera, 1971. godine čuvenu predstavo „peer gynt" sa petoricom glumača u naslovnoj ulozi (könig, ganz, redl, laser i rehm), 1972. godine „optimističku tragediju“ višnjevskog sa elke pétri, iste godine kleistovog „princa od homburga“, 1973. godine „čistillšte u ingolštatu“ od marieluise fleisser, „antički projekt“, (u kome stein režira prvi deo „vežbe za glumce“, a grüber drugi deo „bahantkinje"), 1974. „nerazumni izumiru“ od petera handkea, 1975. godine „na letovanju“ gorkog, predstavu za koju pozorište dobija nagradu na 9. bitefu. u poslednje vreme izrežirao je varijaciju na temu elizabetanskog klasika u dva dela „Shakespeare’s memory“, drame botho Straussa „trilogija ponovnog videnja“ i „veliki i mali“ (a takode u filmsku verziju iste drame), prošle godine izrežirao je predstavu po eshilovoj „orestiji“ u sopstvenoj adaptaciji koja traje preko devet sati. komad „klasni neprijatelj“ nigela williamsa izrežirao je prošlog proleča u adaptaciji u kojoj je ova britanska drama prebačena na zapadnoberlinske prilike sa tipičnim slengom ovog grada, od ove jeseni čuveni Schauspielhaus koji se nalazio na halleschehn ufer, po čemu je dobio ime, prelazi u novu zgradu na lehniner platz i istovremeno menja ime u Schauspielhaus am lehniner platz.