Битеф

Sept acteurs/danseurs, sept Icare, nous proposent une polyphonie d’images électriques, de musiques, de chorégraphies, de machines-video, d’actions contrastées et de simulacres. Propulsé par les structures musicales infinies et passionnelles de Michael Nyman à travers les labyrinthes cathodiques et la sauvage solennité des environnements video de Fabrizio Plessi , Icare brouille nos perceptions pour mieux nous entraîner dans sa « réalité intérieure ». The Fall of Icarus se présente comme un condensé de nos phantasmes les plus vifs: tension d’une catastrophe imminente, utopie obsessionnelle de notre modernité technicienne pour mieux la .subvenir, rappel de l’éternelle folie humaine, pouvoir de la création et du désir, terreur métaphysique, nouvel imaginaire de nos « cités idéales »: tout cela se retrouve ici en une vaste fresque non dépourvue d’humour ni de vertiges, parcourue d’éclairs et de cascades où se joue l’affrontement entre notre mémoire et l’imagerie médiatique. □

The Fall of Icarus , een coproduktie tussen de Munt / De Nationale Opera van België en het Plan K, zei te zien zijn in de Brusselse Koninklijke Muntschouwburg, van 18 oktober tot 22 oktober 1989. Het stuk kan worden gezien als de kroon op de samenwerking tussen drie artiesten uit totaal verschillende milieus, als symptoom van een zekere Europese «kreatiekoorts». Het is de ontmoeting, en bovenal de dynamische en structurele integratie van het werk van Frédéric Flamand (België) voor het koncept en de regie, van de Italiaan Fabrizio Plessi voor de scenografie en de video-omkadering, en van de Engelse komponist Michael Nyman , die een origineel muziekstuk schreef en eveneens zijn tien musici zal dirigeren op het toneel van de Opera.

Het vertrekpunt van The Fall of Icarus is het beroemde en enigmatische doek van Bruegel de Oude, getiteld Landschap met de val van Icarus». Icarus, emblematisch figuur van de artiest en zijn tehniek bij de opnamen, neemt ons, door zijn ongekontroleerde bewegingstaal, mee in een totaal vrije atmosfér. Zeven dansers / akteurs, zeven Icarussen, brengen ons een polyfonie van elektronische beelden, van muziek en koregrafie, van videomachines, van kontrast en schijn. Voortgedreven door de eindeloze en passionele muzikale struktuur van Michael Nyman over de katode labyrinten en de ongerepte statigheid van het videolandschap van Fabrizio Plessi, vertroebelt Icarus onze perceptie om ons beter te verenigen met zijn «innerlijke realiteit». The Fall of Icarus is een samenvatting van onze diepste fantasmen: de spanning van een dreigende katastrofe, de obsessionele utopie van onze technische moderniteit om haar beter te kunnen omverwerpen, de herinnering aan de eeuwige dwaasheid van de mens, do kracht van de schcp-

ping en het verlangen, de metafysische terreur, het nieuwe hersenschim van onze «cités idéales»; dat alles wordt weergegeven in een groots fresco, niet zonder humor en verwarring, doordrongen van opklaringen en overgangen waar onze herinneringen en de mcdiatieke verbeelding over mekaar komen te staan. □

Produced by the Nationa Opera of Belgium and Plan K, The Fall of Icarus will be created on the stage of the Théâtre Royal de la Monnaie in Brussels from 18th to the 22nd of October 1989. The Fall of Icarus is the result of a close collaboration between three artists from different media and perspectives, bearings witness to a certain European «creative fever. It is an encounter, and, most of all a