Битеф

Marcello Magni, po ideji Annabel Arden. Koprodukcija sa West Yorkshire Playhouse. ■

JOHN BERGER Roden 1926. Studirao slikarstvo, pedesetih i šezdesetih godina pisao likovne kritike za londonske novine »Tribune« i »New Statesman«. Tokom svog književnog rada pisao je uz prozu i poeziju i eseje o likovnoj umetnosti, fotografiji, društvenim i istorijskim temama. Prvi roman »A Painter of Our Time« (Slikar našeg vremena) objavio 1958; »Permanent Red: Essays in Seeing« (Uvek erveno: eseji o videnju), 1960. Slede romani: »The Foot of Clive« (Klajvovo stopalo), 1962; »Corker’s Freedom« (Korkerova sloboda), 1964. »The Success and Failure of Picaso« (Pikasov uspeh i neuspeh), 1965. »A Fortunate Man: The Story of a Country Doctor« (Srečan čovek: priča o seoskom lekaru), dokumentarna proza, 1967. »Art and Revolution: Ernst Neizvestny and the Role of the Artist in the U.S.S.R.« (Umetnost i revolucija: Ernst Neizvestni i uloga umetnika u SSSR), 1969; »The Moment of Cubism and Other Essays« (Trenutak Kubizma i drugi eseji), 1969; »The Look of Things« (Izgled stvari), 1971, eseji, 1972. godine za roman »G« (G.) dobija uglednu književnu nagradu Booker Prize. »The Ways of Seing« (Način videnja), 1972, eseji. Zajedno sa fotografom Jean Mohr objavljuje 1975. godine knjigu dokumentarno esejističke proze »A Seventh Man: Migrant Workers in Europe« (Sedmi čovek: strani radnici u Evropi). Prvi deo prozne trilogije o sitnim seljacima i njihovom životu »Pig Earth« (Svinjska zemlja), u kojoj je i pripovetka »Tri života Luši Kabrol«, izlazi 1979. »About Looking« (O gledanju), 1980, eseji. Još jedna saradnja sa fotografom Jean Mohr, dokumentarna proza »Another Way of Tellingt« (Drugi način pripovedanja), 1982. Zbirka proze i poezije »And Our Faces, My Heart, Brief as Photos« (A naša lica, srce moje, kratko kao fotosi), 1984. Sa Nellom Bielski 1984. godine objavljuje dramu »Question of Geography« (Pitanje geografije). Proza »The White Bird« (Bela ptica), 1985. Drugi deo prozne trilogije o seljacima »Once in Europe« (Jednom u Evropi) izlazi 1987. Roman »Lilac and Flag« (Jorgovan i zastava), 1990. Zavržena trilogija o seljacima »Into Their Labours« (u njihov trud) izlazi 1991, Eseji »Keeping a Rendezvous« (Otiči na sastanak), 1991. Zbirka poezije »Pages of the Wound« (Stranice iz rane), 1994; »To the Wedding« (Odlazak na venčanje), 1995. Od početka svog stvaralačkog rada John Berger nije ugadao površnim ukusima i sezonskim modama, a kao likovni kritičar i esejista cesto je bio jedini koji se nije ustručavao da

javno kaže ono sto su mnogi govorili samo privatno. lako spada medu vrhunske pisce proze na engleskom jeziku, cime je sebi mogao obezbediti vrlo ugodan položaj u književnem establišmentu, pa i u strukturama moči, kad je postigao vrhunac uspeha preselio se sredinom sedamdesetih godina iz Londona sa porodicom u selo u francuskim Alpima gde i dañas živi. Berger u svojoj prozi spaja žrelu distancu, punu varljivo jednostavnih tananih zapažanja, sa slojevitim trenucima proživljenog iskustva, nimalo ne zaziruči od spektra koji se prostire od otvorene osečajnosti do premišljene socioantropološke analize. Mada koristi sva iskustva moderne (i postmoderne) on se ne zavarava pukom veštinom pisanja, ona mu je samo sredstvo da saopšti ljudske sudbine, baš kao što su činih Cehov üi Prust. Neposredni opisi doživljaja i stanja njegovih likova uvek su smešteni u razgovetan društveni kontekst koji šire obuhvata vreme i sredinu u kojima se odredena pripovest odvija. Konstrukcija narativa, dokumentarnost, citati, nepoštovanje strogih žanrovskih odrednica, jasno izložen i izdvojen piscev stav prema onome što saopštava čitaocu samo dodaju još faceta njegovoj prozi, eseju ili pesmi, i potvrduju uverljivost napisane stvarnosti. ■ Vukica Đilas

JOHN BERGER ON THE THEATRE DE COMPLICITE Lucie Cabrol was a smuggler. Theatre de Complicité are also smugglers in that they ignore frontiers and cross them without official papers. First they leave the stage to fetch the public - not once but a hundred times during a performance. Then they lead the public across their actions and their words - with an absolute minimum of luggage - to a foreign, unknown heartland. In The Street of Crocodiles this heartland was the imagination of a Polish Jew in Warsaw fifty years ago. In The Three Lives of Lucie Cabrol the heartland is the tenacity and love of a peasant woman, as old as our century, somewhere in the mountains of central Europe. Thus this theatre smuggles tire public in to places which are normally considered closed. And they smuggle out of those distant places the daily routines and the triumph and the pain of being alive, all of it stuff which, carried on their shoulders, in their voices and under their arms, is immediately recognisable and intimately familiar. Contraband nevertheless. Contraband because it’s about what is habitually marginalised, dismissed, belittled, made voiceless. Maybe tire essential contraband today is hope. Hope which is