Битеф

26. septembar, 11 h, Festivalski centar, Terazije 29

TKH

NltVf (TEORIJE) DRAM 4 TuKMJt

TkH, časopis za teoriju izvođačkih umetnosti Časopis "TkH" je pokrenut početkom 2001, godine zajedničkim istraživačkim radom saradnika/ca Teorije koja hoda (TkH). Pm broj su sacinjavali teorijsko-narativni tekstovi pripovedačkog i teorijskog performance arta. Drug: brojje, u okviru temata “Preko (beyond) Ajnštajna na piaži”, teorijski interpretirao Ajnštajna na plaži kroz aktueiizaciju koncepta hladnog, arbitrarnog i artificijelnog teatra u Beogradu naspram tople, motivisane i emancipatorske teatarske alternative devedesetih. Od trećeg broja, "TkH 11 se eksplicitno usmerava na teoriju izvođačkih umetnosti. Broj su uredili Ana Vujanović i Miško Šuvaković uz pomoć velikog broja miadih beogradskih teoretičara/ki i umetnika/ca i saradnike iz Zagreba i Ljubljane. Treći broj “TkH" projektuje i konstruiše novu teoriju dramaturgy's izvođačkih umetnosti i realizuje se kroz šest blokova, Glavni blok "Nove (teorije) dramaturgy's” analizira bitna pitanja nove (teorije) dramaturgije: odnose teorije i prakse dramaturgije (Šuvaković), teorije dramaturgije dramskog teatra (Vujanović, Pristaš), teorije dramaturgije pogieda (Hrvatin), teorije dramaturgije plesa (Čufer, Kos), teorije dramaturgije tehno-performansa (Kunst), teorije dramaturgije muzike (Cvejić, Novak), teorije dramaturgije operskog giasa (Stamatović) i teorije dramaturgije postdramskog teatra (Matić). Indeksni blok “Prevodi iz teorije i filozofije teatra“ sadrži tekstove koji pružaju širu kontekstualizaciju pokrenutih teorijskih i praktičnih problema: pojmovi dramaturgije (Pavis) i dramske radnje (Kralj), materijalistička teorija teatra (Kreft, Badiou), teorija prevodenja, tela i plesa (Cools) i postdramskog teatra (Lehmann). U bloku Teorija na delu“ su dva teorijsko-dramska teksta (Đorđev i liić; Vujanović i Šuvaković), istorijski foto-strip (Ćirilov), proteorijski strip (Mirković) i tekstovi teorijskog performansa (Teorija koja hoda-kartel: PATS). U bloku "Rasprave: materijalistička čitanja pozorišne antropologije" raspravlja se o problemu definisanja pojma energija u teatru (Milohnić), statusu i funkciji pozorišne antropologije u odnosu na problem kraja humanizma (Vujanović) i ambivalentni odnos prema identitetu antropološkog teatra (Marković). U bloku “Ka novoj kritici izvođačkih umetnosti: slučaj Diderot" istražuje se teorijski diskurs kritike kroz dve kritike simulakruma impresionističkog (Šuvaković) i akritičkog kritičkog (Vujanović) diskursa u predstavi Diderotov nećak ill krv nije voda grupe BadCo iz Zagreba.