Војин

50

писменост у наш01 в01сци

удесеши за наше војнике. 1ер су то људи, ко1и нису навикнути на много мишљење; особито на оно теоршско цепање речи, ко1е он никад нше ни помислио да дели. И ових мекапичких метода има више. Ми ћемо узети 1едну, ко1у употреби Ма1ор Лишин команданат хедпога резервнога рускога батаљона. Но ово што ми рекосмо, да ћемо изложити меканичан правац Један, никако нека не разуме ко, да ми с тим 1ош и мислимо, да треба солдата одвојити од прилике , у кошма би га, могли на сопствено мозгање подстакнути. То не. Баш ми смо за то да вошик, а особито наш, ваља свуда а и овде много да мисли. Простоме се човеку нахбоље допадаш , кад му оно што кажеш одмах изнесеш и да види. Да боме практичан човек искуство и воли. А то већ не дозвољава1у му стари начини учења, кош га само гоне да папагајски на памет научи писмена, а тако исто и тешко срвцање и читање. — Ево с тога дакле ми узесмо баш ова1 пут, кошм ћемо и неосетно увести вотика у круг, у коме му само његово размишљање и разумевање помаже и вреди. Ова1 пут, кош ћемо сад иоказати, показао се као врло лак и удесан, кошм се изучи велика множина људи. И ми ћемо изложити ову методу речима самога Лишина. Од 1270 новаиша научише 420 читати и по мало писати, 650 само читати, 180 знали су писмена и слогове, а 20 нипгга нису научили. Ал ови су тек пеколико недеља били у батаљону. Ми мислимо да сада већ нема тога, ко не увиђа