Гледишта

lutke”. Samoupravljanje ne može razviti i iscrpsti proizvodnju vrednosti, suzbiti nesocijalističke tendencije, neizbežne u tom istorijskom manevru, i zasnovati asocijaciju proizvođača, ako njegovu društveno-ekonojnsku i pciitičku kadržinu, njegov sistem društvenih vrednosti, normi i kriterijuma odlučivanja i njegov smer razvoja ne bi opredeljivao integritet revolucioname klase, zasnovan na objektivno datom jedinstvu bitnih interesa svih proižvođača i na razvijenoj svesti i svesnoj akciji udruženih radnika, potrebnoj da bi se svi pojedinačni i grupni interesi privukli matici zajedničkih bitnih interesa. U tom smislu postoji objektivna istorijska uslovljenost daljeg jačanja radničko-klasne osnove i sadržine samoupravljanja i neophodnost ostvarivanja jače sprege između samoupravIjanja i svih drugih društvenih institucija i organizacija koje izražavaju integritet i atributa radništva kao revolucioname klase (kao što su: revolucionama idejna i politička avangarda klase; klasno zasnovan sindikat; revolucionama pohtička vlast zasnovana na jedinstvu neposredne radničke demokratije i prcizvođaekog predstavništva; sistem marksističke, autentično revolucioname dmštvenonaučne i idejne delatnosti itd.). ontinuitet glavne strategijske komponente u jugoslovenskoj socijahstičkoj revoluciji izražava se i u tome što radničko samoupravljanje, njegova ideja i njegova praksa, trajno ostaju opredeljujući činilac revolucionisanja dmštvene svesti, formiranja i razvijanja neprestanog kritičkog odnosa radničke klase prema sadašnjim i budućim prelaznim dmštvenim stanjima u toku revolucije. Kao što pokretanje ranog samoupravljanja nije dopustilo radničkoj klasi da se pomiri sa etatističkom eko nomskom i poUtičkom stmkturom i tendencijom birokratizacije, ni njenom poUtičkom vođstvu i njenim idejnim predstavnicima da se potpuno prilagode strukturi ranog socijalizma i sebe u njoj zatvore i onesposobe za revolucicnamo mišljenje i delanje, tako i razvijeno samoupravIjanje njegov idejni koncept, revolucionami program i praksa trajno predupređuju urastanje radničke klase, i svih iz nje proizašlih i oko nje sabranih snaga dmštvenog napretka, u draštvu kojim dominiraju jednostrane svrhe u proizvcdnji vređnosti i odnosi među Ijudima kao proizvođačima roba. Najveća snaga samcupravljanja kao revolucioname ideje i prakse sastoji še upravo u tome što spaja i u jedan blok sažima konkretno-istorijski uslovIjenu akciju za menjanje dmštva u spletu realnih dmštvenih protivrečnosti dosledni revolucionarni realizam sa dalekosežnim, paroijalnim rezultatima nikad zadovoljenim, uvek ka budućnosti okrenutim, r a d ikalnim socijalnim aspiraci j ama. Rascep među ovim komponentama revolucionamog mišljenja i delanja veoma čest u istoriji razvlačio je potencijalne revolucionarae snage između političkog pragmatizma, spremnog da prihvati birokratizaciju i dmge degenerativne pojave, i nereahstičkih revolucionamih težnji koje se lako asimiliraju onim što Marks naziva „primitivnim

1471

U OEMU SU SNAGA I SLABOST SAMOUPRAVLJANJA