Годишњица Николе Чупића

68 АОСА РАЧ ТАНКЕ

пбп да чати на овен, а христијани да колет курбан. Нембјте, христијани, не колите жертва кровна, за што имаме бескровна.

Видите, христијани, колку грех биват со колење курбани, токмо со Читути-те. А вије се надате со тога да измолите: Бога и светаго Атанасија и да протерате облешчини! А Бог велит: Нећем да ми колете, ја ни крв пијем, ни месо јадем, а вије ако колете. дома колите и јадите. А вије у црква го колете со попом, и велите: курбан го праћамо Богу, да се почифутујете на старост. А поп што не ви кажујет како јест работа-та, токо заради тамах уште ве опачит, ви велит: ако је, гледајте си работа-та, што сте нашле, не оставајте. Ако ве опачит, на него грех голем! От него му се дигнало и свештенство-то и христијанство-то, и тешко на тија Јануарија, када он попува, и тешко и претешко и горко на негова душа! Ама ако речете како једни сиромаси слепи што велат: који бил на тој век, да видел, како је там, и да ли је така ка што кажуат2 Тој чобк нека чати вб евангелије от Луки зачало 83, нека видит што велит Христос: Имаше некоји чоск богат мошно. Сваки ден се веселеше, сефа чинеше, а пак имаше једен ј“банџија сирома, болен, лежеше на порта-та от богатио-ти. Боле имаше живи рани, и гладен со кучиња-та лежаше на пбрта-та, чекаш кога ће истресе та трапеза измећари-те от богатио-т. Па и болнио-т се влечеше при кучиња-та, береше трошки, и пци-те не му велеа ништо, уште му лижеа рани-те, му си бришеа со јазик, му чинба, икрам пце-те. А богатио-т нећеше ни једно парче леба, и мало манџа. нећеше да му дадет. Дојде земан, умре сиромао-т. Сиромаси-те му закопаат снага-та халосана, а душа-та трпежлија анђели пееићи му ја отнесба у рај у пазухи Авраамови во хубавиња вјечна. Умре и богатио-т. Богате