Годишњица Николе Чупића

Ш

И у школи и у дому имао сам непрестано посетидаца, нарочито у вече.

Чим се чује каква новост, одмах се дође к мени, да ми се јави, и да се мотражи моје мишљење: је ли могућна, шта она значи и какве Јој могу бити последице !

Од новина добивао сам само „Јорницу“ лист америчког јеванђелског друштва у Цариграду на бугарском језику, богословске садржине, с политичним прегледом на последњој страни.

И то је добро дошло. Чита се све и по некодико пута, нарочито како треба седам дана чекати на други број.

„дЧорница“ доноси телеграме Хавасове агенције, изводе из „дДељи-Њуса“, „Стандарда“ и неких турских листова.

Ну ми смо на чисто: верујемо само у оне вести, што су нам повољне; остале разумемо обрнуто, иди им никако не верујемо.

Једног дана ето ми Хаџи-Стајка.

— Знаш ди, учитељу, за што сам ти дотао!

— Молим, хаџија, да чујем.

— Кажу ми деца, да си добио некакав календар, у Коме лепо пише о бојевима у Херцеговини; па кад си њима читао, дођох да те замолим, да и мени, старом хаџији, прочиташ.