Дело

Д Е Л (» '280 II док се тако нослуга објашњавала ипрепнрала, може ли то битн или не може, дотле је брнжлшви Риста полицајац, праћен механџпјом, отишао наоколо онет пред врата собе број 8. п сад је сам лупао у врата. — Ко је? — запита пои изнутра. Требалп вам каква помоћ? — ппта Риста. Каква помоћ, брате, шта ће мп помоћ? — виче поп пзнутра. — Бабица можда нли каква старија жена? Каква жена, ако Бога знате! — виче опет поп — оставнте вп мене на миру. Којетоштоме непрестано узнемирава?! — Ја, полиција! — рече Риста свечано. Таман он то изустпо, а од некуд, као наручени стигоше нред врата кмет и дућанџија. Онп се згледаше н зачудише се шта се то овде, пред вратима њнхове собе, збива. — Јесте ли вн одселп у овој собн с попом? — обрну се сад полпцајац к њпма. — Јесмо, — одговорише онн. Па где сте бплп до сад, тражнлн сте ваљда какву жену која зна око деце. Кмет п дућанџцја, кад впдеше да овај све зна, признадоше, веле: — Јесте! — Па јесте лп нашли? — Нисмо! — II да сте је нашли — настави Рпста — доцкан би бпло, поп се већ породио. Кмет н Јова запрепастише се, па не знају да лп од све муке да се насмеју или да пропадну у земљу. — Него дедер. отварајте врата да помогнемо човеку. — Ама немој молим те, не треба нпкаква помоћ, — поче Јова, вндећи да брука све више расте. У том већ беху дотрчали н овде штумадла, куварпца, арџцја, онај нгго чисти лампе па и келнер оставпо механу те и он дошао да видп чудо. — Ја, као полпцајац наређујем да се отворп! — викну строго Риста. То чу п поп изнутра, па кад виде да пема где а он отворп врата н сад цела она гомила груну у собу. Милпћ се раскоко-