Жена

482 ЋЕ НА

али му је после за вечером казала: — Внаш ли шта, деда, ништа мени није криво, што се ти бринеш и о оном, како је другима. Може бити да ти имаши право. Мени је било само чудно, што и ти читаш новине.

После неколико дана, причало јој је свињарче ону народну приповетку о смрти и баби. Како је преморена баба, којој је било тешко живети, ввала смрт, а кад смрт дошла пи казала: Ти си ме звала, ево ме, а баба у страху поче да лаже и говори: Вараш се ти; нисам ја тебе звала. — И свињарче поче слатко да се смеје страшљивој баби.

— А што се смејеш несретној жени% — пита га она. — Зар се ти не бојиш смрти 2

А он јој је казао. — Вар ти не знаш: Сваки човек чим се роди, анђели га осуде на смрт да се не би поневидео. Само смрт не може све да носи наједаред, него кога пре, кога после. Што да се бојимг Нећу бити ни први ни последњи.

— Ко ти је то казао — пшта она њега.

— Говорио је то деда. Он врло много зна и начитан је. Целе зиме чита.

После је говорила о томе с дедом, а он јој је казао, како смо ми на земљи вамо путници, и како је малоуман онај, ко се боји смрти. Причао јој је, шта каже о томе Доситеј. Он има све Досптејеве књиге, које ву изашле још пре сто година Има народне песме, народне приповетке, народне пословице п народне загонетке од Вука Караџића, има Свето Писмо и још неке друге књиге.

— А откуда ти тор — пита га.

Он јој је говорио, како је то његов отац купио од једне удове попадије све за 5 форината. Он те књиге чита, чува и поштива. Хиљадама ратара пмају куће, али немају књига као он.

Кад ударише прве кише прича ми деда, како му је казала: Зарекла сам се да не читам више књига или новина, али опе старинске могу. И искала је да јој даде његове књиге, да их прегледа.

После је све прочитала. Једаред му је затим кавала; — Ја сам читала народне песме и Свето Писмо