Зборник радова

Лолин прозор за мој прозор веже ја га видим кад у кревет леже, кад порани волове да рани тако пева ко славуј на грани.

Ој, Миљана, миље моје, путем иду момак и девојка, путем ишли па се миловали. „Залуд дико, наше миловање, сазнадоше наше миле нане. па не даду да ти дођеш за ме”

„Зелен орај па се посавио, где си тако, Миле, поранио?” „Поранио да обиђем њиве, моју малу да не стоји с киме. Нисам дошо ни до по шљивика моја мала стоји с два војника, руку пружа примиче се ближе низ образе суза сузу стиже” Ја на бунар Миле у ливаду, носи кофер пошо у команду: „Добро јутро, девојчице мила, јеси ли се другом обећала?”

Прође Миле и ггропева и волове протера. Чуј га, мајко, како пева и волове тера.

На откосу провенуло сено, више драги стајати не смемо, твоји чули, а моји већ знаду, налш двома стајати не даду.

„Марамица, около вуница, Дођи, лоло, док сам чобаница. Ако не знаш где ја чувам овце, ти ћеш чути на овцама звонце, само пази да не види нана

28