Отаџбина

212

ФИНАПСИЈЕ ВАЛКлНСКИХ ДРЖАВА

— Да, да — рекох ја — Бугари нису мисли.ш да ослобођење од Турака значи, да не треба више ником ништа плаћати, него су са свим рационално помислили: кад смо турској држави толико плаћали, онда својој, бугарској држави, треба да плаћамо не само толико исто, него ако могнемо и више. Живо се сећам једнога нашег сељака из Горњих Матијеваца код Ниша, са којим сам се познавао док је наша војска стајала код Грачанице иа Косову. Њега су Нишлије рачунали да стоји на осам хиљада дуката. Упитах га како је то било могућно, да се он под Турцима толико обогатио, кад смо ми овамо слушали, да су их Турци разним дацијама пљачкали до голе душе ? Знате шга ми је тај Матијевчанин одговорио? ( ( Господине, вели, нод Турцима нам је ваљало толико плаћати, да смо морали сто пута више радити него сада, кад плаћамо по шест талира на годину. А кад се ради сто пута више, онда се и сто пута више има, и за то је било доста и да се плати све што је ваљало илаћати Турцима, а опет да нама много остане. Док сам ја ово говорио г. М. се нестрпљиво врпољио. Ои не воли ове моје, како их он зове «новинарске" примедбе. За то чим ја стадох, он уиаде: -— Да нрегледамо сада њихове иосредне данкв. Да почнемо са царинама. Године 1888 1891 Од увозне царине . . 4,600.000 8,600.000 « извозне <( ... 530.000 800.000 « магазарине. пломбе. 130.000 100.000 5,260.000 9,500.000 1 — Зар се бугарски увоз последње године дуплирао када у буџету за 1891-ву годииу Фигурише два нут толика сума од увозие царине колика је била 1888-ме? упитах ја. — Спољна трговина Бугарске са свим правилно расте, али не у таквој размери, да би се ово дуплирање увозне