Песме / Милета Јакшић

ОБЛАЦИ

Облаци источни, крилати лабуди,

Вас пре сунца мајка Зорица пробуди, Росом вас умије, златом вас позлати Ветар вам поклони да вас на пут прати. С ветрићем под крили изнад дбља, гора, Прелећете царства, пустиње и мора.

Кад нада мном стану ваше лаке сени, Ви надмете груди па зборите мени:

Ми видимо лепше шуме и пољане

И шире ливаде цвећем засејане,

Вити брег од хумке где орао седа

Врх планински што се догледати не да; Лепше цвеће — тако ви зборите мени Од турчинка што се у житу првени... (, ташти облаци, не питам вас за то Него јесте л игде видли лепше златог... За то лане што ми виси око врата

На част вам лепота мени непозната!...