Пештанско-Будимска скоротеча

170

ченика делиле, то е већт. сваиЈи напред-в знао, да ће ове три прЈдтелБИце великш канцлерт> споиенути, кои 6 обвЈчно награде при нвнбјмђ испмтима раздавао. Дант, ио даит> прође и цише година одх како су се ове три невине и добре дЈше између себе пазиле и у лшбови живиле. Оне су како кои дант. све зрел1в и паметнЈа постаале, ади 6 међу тимђи нб 10 во пр^ателБство све веКе бБЈвало. Но дође време, кое ће ове три верне другарице разсгавити, и свезу чистогђ прјателБства разкинЈти, ерЂ Марјнкћи слепогЂ лаитнанта морала в у свов рођена место одлазити. Н-ћна се мати већт. дотле у вечностб прееелила, а отацЂ, као у свакомђ смбјслј сирома човек -б, потребовао в свок) кћерв, да 6 бј мј она шштђ иоследнћ тртдногЂ н-ћговогт> живота дане своимђ присЈТств1бмт. одланшала. Ни в лако велику тугу при растанку ове три другарице описати, уздисан неизбробнм 6 бмо в; сузе с у потоком-б текле. Али опетБ една ут"ћшителна мв1сао и сладка надежда нвшву е гугу колико толидо ублажавала, да сир^чг вдна надругу до смрти заборавити не ће, и цадежда, да ћеду се временомт. онетт. видити и излгобити. Кларисса, Генералова кћи, кол е на светле будућиости срећНБ1И изгледЂ 1оштт. напредт. изгледала, бвгла в прва, коши та лепа мБ1сао на паметБ дође, да се снр^ћчЂ после некогЂ времена, опетЂ у известнмн дант. све три састану. „НекЂ се скака одђ насђ^ рече она, „завери, да ће оваи истб 1 И данЂ после десетЂ година кодђ каше „Тилер1иске" доћи: бкхло зло, или добро 4 '. — Како е младоетн безбрижна ? како 1ои ни наиман4 страшно промене овогђ живота на паметБ не падаш ? како младоств безЂ сваке сумнћ на дугв животђ МБ1С.Ш, и лепе планове за будућностб справлн! А не пада ши на у мђ да иомбјсли : Оће ли после десетЂ годи-

на кап1Н „Тилер1иска невредима остати ? Може ли после десетт. година шштђ и велика сиротинн одкудЂ за вратЂ доћи? Може ли за толико време и црназемла тело јои покрити? заиста невина младостБ срећномЂ се назвати може , кадЂ ши оваке сграшне мбшли на паметв не долазе, ков бв1 многе пр1атне часове о-. горчиле! — Л ћу после десетЂ година дакле" рече Хортенз1Н, „кодђ кап^в „Тилер1иске 4 ', и то у оваи истбји данЂ 6 б1ти. Оћете л' и ви двов то исто учинити".? „ЗарЂ можешЂ посумнати" ? обое вдногласно одговорише и вдногЂ баштована дозваше. кои не далеко одђ нби у башти пословаше, „Тбј ђорђе буди сведокЂ нашегЂ заветованн' 1 ! рекоше му. „Нзсђ трое: Хортенз1Н, Кларисса и Мар1Н заветовали смо се после десетЂ годинакодт. каи!в „Тилершске опетЂ састати се, и то управо предЂ вече око 0 сатШ". — После учинћногЂ заветованд опросте се сђ баштованомЂ и одоше. Сл 'ћдушћ1И данЂ спреми се Мар1а на путЂ и оде. После три месеца дана Кларисса буде испрошена и уда се; а не прође ни година дана, ал' и Хортенз^а опрости се школе и по желБи свои родителн кући оде. (конацЋ слЈдуе). ПУТОВАНБ ИЗЂ ДАРИГРАДА у С1рхш по Карлу Тратнеру списано. ОДЋ Димнгрја А р н о т а. КадЂ одђ морепловства управителн (Адмирала) нужна извћстма у смогренно д ^ћла Сир1е добБшмо, преселимо се у пароплКресцентЂ''. Намногимт. лађама разлегала се турска свирка, на поврипо пламтали Фенћри, и иначе у глу» вомђ присиништу сздђ е весела живостб измћшгане воиске и народа жубо°