Ритам

bebe od rodjaka iz Engleske. Sama činjenica da beba prelede okean i kao roba biva predata nepoznatoj osobi, govori da je reč o bajkovitom zapietu u kojem pobedjuje duh iskrenosti i humanih vrednosti.

Dajana Kiton kao uspešan vorkoholik napušta korporaciju da bi se posvetila detetu. Odlazi u Vermont, stepenicu unazad i posveduje se privatnom preduzetništvu, jednostavnosti i odsustvu hijerarhije. Ovoj srednjoklasnoj idili pridružuje se i Sem Šepard u ulozi veterinara, izabranika Kitonove, što ovom glumcu može poslužiti za sticanje poena kod nesigurnih službenica ali i gubljenje svakog digniteta kod publike koja u njemu vidi mušku bluzersku potragu za domom.

Američki jug je postavljao surova pravila u odnosima medju likovima. Kitonova je u sve to unela dozu njujorškog liberalizma, dime je proširila tematski krug filmova koji se odigravaju na američkom jugu.

Saša Radojevid

NEMORALNE PRIČE

(CONTES IMMORAUX)

Walerian BOROWCZYK, 1974, Lise DANVERS; Fabrice LUCHINI; Charlotte ALEXANDRA; Paloma PICASO; distribucija: ZETA FILM trajanje: 87 min. "Ma koliko bilo mogude uživati u ljubavi, u njoj se više uživa zbog načina na koje se ona manifesluje, nego zbog nje same" - ovu La Rochefoucauldovu maksimu Borowczyk koristi kao epigraf, i ona je primjenjljiva na sve detiri pride od kojih se sastoji film "Nemoralne pride". W. Borowczyk je poljskog porijekla i poznat je kao jedan od najgenijalnijih animatora dvadesetog vijeka. Sa J. Lenica-om ostvaruje poznate eksperimentalne filmove kao što su "Bilo jednom", "Striptiz” (1957.), "Kuda" (1958.), "Samoda" (1961.). Pored toga

što je snimio niz poznatih animiranih kratkih filmova ASveti dim" (1963.), "Igre andjela” (1964.), on snima i jedan od najuspjelijih dugometražnih filmova moderns animacije "Pozorište gospodina i gospodje Kabal".

Zbog svoje režijske djelatnosti u okviru igranog ffilma i dobija epitet "erotoman" AZvijer" 1975., "Prida o grijehu" (1975.), "Ulidarka" (1976.), "Doktor Jekyll ižene” (1981.).

"Nemoralne pride" nastale su još davne 1974. godine i zapravo su Borowczykov filmski prolazak kroz detiri epohe, Tako ide vremenski put unazad od blazirane i sofisticirane epohe kojoj pripada prida "LA MAREE" (1974.) o dvadesetogodišnjem Andreu koji svoju nevinu rodjaku Julie vodi na plažu i tamo izvodi seksualni ritual u kome spaja nadolazedu plimu i sopstveni orgazam. Ova epizoda je u stvari Borowczykova obrada manje poznate pride Andre Pieyre de Mandigarguesa. Druga "THERESE, PHILOSOPHE" (1890.) je onanidki solilokvij mlade i bogu predate Therese, Poslije toga slijedi "ERZSEBET BATHORY" (1610.) u kojoj Paloma Pikaso igra lezbijski naklonjenu kontesu, koju na kraju stiže kazna. Najzad, posljednja prica "LUCREZIA

BORGIA" (1498.) je poznata prida o razvratnoj Lukreciji i pobožnom Savonaroli. Ova, po mnogima, felinijevska prida je, zapravo, kao i ostale tri razradjena verzija Borowczykovog kratkog filma “Une Collection Particulars". Slidnost sa "Dekameronom" je vide u Borowczykovom poigravanju atmosferom i njenim parodiranjem nego što je u pitanju znadajna paralela. Jedina njegova istinska opsjednutost u ovom filmu je narativnost. Savršenost kratke forme i njena idejna i ikonografska odredjenost dovode do zakljudka da je Borowczyk prvi uspio da na platnu prikaže savremenu kratku pridu. Borhesovska konstrukcija oplemenjena sa mnogo erotske svježine i Borowczykovog cinizma. Ikonografija kao erotski generator i katalizator pokazuje njegovo savršeno vladanje vizuelnim, a istovremeno je sjajan medij za poigravanje pornografskim arhetipovima. “Nemoralne pride" su tako duhovit i zanimljiv film u kom Borowczyk . pokazuje kako muška i ženska spoiovila, orgazam, perverzije postaju instrument! jednog narativnoikonografskog, eksperimenta, koji se može shvatiti i kao esej o prozi kratke forme.

Isidore Bjelica

DŽEK I DŽIL

(Jack’n’Jill) Chuck Vincent, 1984.

Jack WRANGLER, Carol CROSS, Jerry BUTLER, Samanta FOX

distribucija: CENTAR FILM trajanje; 84 min.

Nije potreban neki vedi kunst da bi se uvidelo kako je Čak Vinsent najzastupljeniji reditelj porniča u našim bioskopima. Tvrdim pornidima koje smo mogli da vidimo ("Strasti" i "U slast") pridružio se i film "Disk i Džil", dok je Vinsentova delatnost na podrudju mekih pornida zastupljena fiimovima "Vrude majice" i "Prirudnik za seks". Uvid u Vinsentovu aktivnost (njegov recentni film nosi naslov "Deranged") kazuje da se on posvetio hororima sa socijalnim podtonom. Odranije je bila primetljiva Vinsentova sklonost ka psihodelidnim efektima preuzetim iz pop-kulture šezdesetih godina sa, naravno, prepoznatljivim retušima orijentalnosti. Stoga, njegov prelazak na proizvodnju horora ne izgleda toliko neobidan, jer su mensonovske bande, preko filmova Serna Rejmija, ušle u “filmsku mapu" ameridkog horora. Keli Nikols, naime, u filmu "Strasti", izmedju ostalog, prolazi i kroz hipi period, što de redi da je mensonovska banda iz tog filma poslužila Vinsentu kao poligon za rešavanje frustracije reditelja koji je dostigao veliki ugled u jednom žanru i sada hode da podje novim putem. "Džek i Džil" je film iz Vinsentove porno faze. Akteri su oskudno razradjeni a dijalozi pre neposrednog polnog akta svedeni na infantilni nivo. Likovi se prenemažu, ali samo zafo da bi nam nagovestili da uskoro sledi ono "pravo", ono zbog dega smo tu. Na primer Latinoamerikanka Mici (?!) pleše pred svojim partnerom neposredno pre seksa i kaže mu da je ona Šiva (?!). Ova iracionalna mešavina znakova na implicitan nadin kazuje o potpunoj neobaveznosti i slobodi po kojoj se formiraju