РТВ Теорија и пракса

Štampom širine poruke, na primer, nije moguće organizovati niti pak doživeti u obliku spektakla kao što je to slučaj sa TV porukama, filmskim zbivanjem, teatarskim predstavama itd. Posredstvom štampe, komunikacija se odvija na izrazito semantičkom nivou, manipulisanjem simbolima smisla tj. jezičkim sistemom značenja koji obezbeđuje da se naš primarni kontakt sa porukom odigra na logičko-apstraktnom planu a ne na nivou čulno-telesne percepcije slika, ikoničkih predstava kao simboličke zamene za empirijsku stvarnost koja je predmet poruke. Ta potonja mogućnost je svojstvena načinu saopštavanja posredstvom teatra, radija, TV i filma kao medijskih tehnologija preko kojih se transponovanje empiričke stvarnosti u odgovarajući simbolički ekvivalent ostvaruje jezikom živih slika, ikoničkim simbolima tj. pretežno porukama organizovanim u formi spektakla. Ali šta je to TV spektakl? SPEKTAKL - OBLIK SIMBOLIČKOG PREDSTAVLJANJA Predstavljanje uopšte, pa prema tome i spektakl kao pojava te vrste, baš kao i proizvodi mišljenja, odnosno akti đuhovnog opštenja Ijudi, javljaju se, po Ma;«csu, ~kao neposredna emanacija njihovog materijalnog držanja” tj. predmetno-čulnog ponašanja. I, da bi još faliže pocjvukao neposrednu vezu između duhovnog opštenja čoveka sa drugim Ijudima i stvarnih pretpostavki opštenja kao fenomena prakse, Marks je, ideje, predstave, samu svest, oglasio „jezikom stvarnog života”. Zato, tu i 'eže najđublji temelji za teorijsku tezu da je svaki oblik duhovnog porekla istovremeno i poruka kojom se saopštavaju iskustva, saznanja, stečena u materijalnoj praksi i materijalnom opštenju među Ijudima. Kao oblik simboličkog predstavljanja pojava životne prakse čoveka, spektakl i sam postaje jezik te prakse utoliko pre ako po svojoj strukturi važi za simbolički ekvivalent Ijudske empirijske stvarnosti. Jer, proizvodnja ideja, „predstava i svesti se, pre svega, neposredno tka sa materijalnom delatnošću i materijalnim opštenjem Ijudi.pa se iz tog neposrednog srasianja misaone sa materijalnom delatnošću neposredno i kristališu, emaniraju poruke - iđeje, predstave, sama svest kao „jezik Ijudske stvarnosti” u kome ta stvarnost izražava ili još bolje saopštava

K.Marks - F.Engels, Nemaćka ideologija, „Kultura", 1964, Beograd, str. 22

26