РТВ Теорија и пракса

naučne projekte. Zato oni ne mogu da se suprotstave ograničenjima i političkim pritiscima koji su smetnja za stvaranje marksističke teorije televizije. Mrozovski polazi od pretpostavke da je velika ekonomska i politička kriza koju Poljska sada doživljava i kriza televizije kojaje „tretirana рге svegakao instrument političke vlasti". Prevladavanje ove krize zaliteva promenu čitavog ekonomskog i političkog sistema, a time i samog modela televizije. Neki elementi ovog modela su već poznati, drugi se formiraju, a!i treba još nmogo učiniti za promenu dogmatskog mišljenja i ideoloških stereotipa koji parališu i volju i rad. Zato što su direktno podređeni partijsko-državnom aparatu, organizacija i način rada televizije odražavaju četiri tipične odlike političke organizacije socijalističkog društva, a to su: 1. hegemonija komunističke partije, 2. široke funkcije i kompetencije, kao i institucionalna ekspanzija državnog aparata, 3. centralizovan način vršenja vlasti, 4. politička homogenost osnovnih institucija sisteraa. Televizija je jedna od glavnih institucija koje su pozvane da šire ideologiju političkog partijsko-državnog aparata. Po mišljenju autora kriza i disfunkcionalnost dosadašnjeg modela televizije zasnivaju se na: 1. dominaciji propagandne (ideološke) funkcije, realizovane na stereotipan način, što slabi verodostojnost i stepen primanja informacija, otežava kreiranje atraktivnih ličnih uzora i koncepcije životnog stila koji bi odgovarali aspiracijama i očekivanjima gledalaca; 2. tome što velik deo informacija ne odražava stvarnost, već probleme, poglede i intcresovanja partijsko-državnog aparata, čime se povećava distanca između onih koji vladaju i onih kojima se vlada, kao i uverenje ovih drugih da nemaju uticaja na rad centralnih vlasti; 3. činjeuici da, nudeći iste sadržine svim gledaocima, televizija ide u pravcu unifikacije, standardizacije i homogenizacije znanja i ukusa masovnog auditorija; velik broj stranih serija pogoduje formiranju takvih stavova

240