РТВ Теорија и пракса

jeđna prva i početno zaokružena formulacija. A vidite da je ona, zapravo, doživjela u Zagrebu čudno raslojavanje, u smislu možda i latentnog sukoba između psihologije i forme. To je sigurno doprinos Zagreba. Ja sam iz svoje studijske i školske atmosfere došao u jednu sintetičku klimu koja nije imala nikakve veze sa domaćom, pripovjedačkom, narativnom skulpturom. Meni se činilo - iako sam svjestan da sam koji puta upotrebljavao detalje koji mogu da vuku na naraciju - da sam se baš od toga posebno branio. A gde je nastala Terika? U Zagrebu? U Zagrcbu. / Pralja isto? Je, je i jedna i druga imadu svoje ime i prezime. To su lepi, dugi studijski odnosi prema tim osobicama. Ja sam uvjek bio veoma duboko obuzet onim što vidim, i vjerojatno sam žclio da dam svoj intenzivni doživljaj. Zbog toga sam i tražio jcdan, nekako sumarniji, nagliji, direktniji odnos prema tomu, od onoga što je cilj moga rađa bio. A taj je bio zavlačcnje u detalje, traženje fakture, tražcnjc svcga onoga što se ukratko naziva naobrazba, što u jednora momentu postaje sredstvo jednog potpunog i lijepog izražavanja najintimnijih, najdubljih misli. A ono u čemu ste dosledni, to je tematska preokupacija. Ističe se da su to akt i portret. To je, znate, jedna tematska preokupacija svedena na tako jedan uski repcrtoar. Ona gotovo kao da i ne postoji. Ne. Ona postaje jedan anonimni znak kojega vi de fakto razvijatc u hiljadu varijanata koje znače zapravo i razliku izmcđu komada i komada. A odnos prema modelu - kad je u pitanju portret? Pa ja sam rckao da jc taj za mcne uvijck bio odlučujući iako sam upravo najcžcn kad mi se počne govoriti o mimezisu. Nisam nikad razumio zašto Ijudi toliku važuost daju prcnosu i kopiji koji ne postoji. Jcr, niti odljcv nijc isti, mjc kopija. Prema tom, uvjek se radi o jednoj rcalnosti koja jc iza te faktografske i te - kako da

167