СРЂ

— 572 —

sc. Seruiarias litteraa instar Hebraicarum litterarum mysterijs plense a Seruia, & Bulgaria, Vallachia. .. atque ab alijs Gentibus od Orientalem plagam pertinentibus adhibentur). Slicno tvrdi, g. 1659., i Jedvarad Brerewodius (Certe, in Servia, Bosnia, Bulgaria; Rascia. .. id est, omnes Шаз versus Orientem nationes, quae ritu Grgeco sacra celebrant, & Patriarchse Constantinopolitano subsunt, diverso in scribendo a Dalmatis, Croatis, Istris, Bohemis & Polonis charactere utantur; quorum iste inventum Divi Hieronymi, Dalmaticus & Illyricus dicitur; ille proxime ad Graecum accedens, inventum cyrilli Servianus, & incolis Chiurilizza) 1 ). Tako je, g. 1710., mislio i Đurađ Stredowsky (alia, sc. Scripturarum in Slavonicam linguam translatio, charactere Serviano seu Cyrillico, cujus in Rascia, Bosnia, Bulgaria... & inter Slavonicae linguse nationes, quse Liturgiam Graecis ceremoniis observant)®), a tek, g. 1727., Ivanu Frischu nije bilo milo a ), što ćirilovicu nazivlu

') Scrutinum linguarum (Francofurti 1659), str. 68-9., a i 208. *) 8acra Moravise Historia sive Vita SS. Cyrilli & Methvđii (Solisbaci 1710), str 230. ') Origo characteris Slavonici (Berolini 1727) str. 10. Negovo je mišjerie priopćio u izvodu i Ivan P. Kohl [Introductio in historiam et rem literariam Slavorum (Altonaviae 1729) str. 95.] v Kome će se, bez sumrie, činiti čudnovato, otkuda hrv. ime za ćirilovicu. Nešto rad ovoga mjesta, a riešto radi riječi Georgija Petrovića (Новип Сербскт Л -hTouucb 1841., II., 155.) „на крак> ове кнгиге, видити се могу србска слова, коима су се наша браЛа кашолическогк закона служила. Она су тако-ђе иознаша ■аодк именомг босанскгп или рватскШ писмена" više sam vremena tragao za izvorom ovoga imena. Tragarie mi je, doslije, ostalo bezuspješno, samo sam ovo primijetio: Ivan Aventinus u svojoj kriizi „Annaiium Boliorum libri VII" (U lajpciškom izd. od g. 1710. str. 401.) pisao je „Eadem tempestate Mothodius(?) philosophus Venedas inuenit literas, vertitque diuina oracula in vernaculum Slauorum sermonem", pa je Avram Frenzel [De ori-ginibus linguae Sorabicte I. (Budisinse 1693), u prikazu] to ponovio i iza riječi „Уеnedas" u zagradama umetnuo „Servianas sive Croaticas et Slavonicas". Ali, ako bi kogođ, na temelu ovih podataka, htio ćirilovici nametnuti hrvatsko ime, Srbi bi istim pravom mogli proglasiti i glagolicu srpskim pismenima, a evo za to dokaza iz toga doba. Francuz Jakov Le Long [Bibliotheca Sacra in binos sjllabos distincta I (Parisiis 1723) str. 436-7.] govori o jednoj glagolskoj kriizi, kojoj udara natpis „Psalterium lingua Slavica, charactere Illjrico sive Serviano. V. Breviarium Slavicum, 8°. Venetiis apud fllios Joan. Francisci Turresani, mense Martio 1561." Taj natpis ponavla i J. S. Assemani [Kalendaria ecclesiae universae IV (Romie 1755) str. 413.]. Interesantan je i ovaj natpis iz Le Longove kriige: „Epistolse & Evangelia per annum lingua Illyrica sive Serviana. V. Misal Hruachi sive liturgia eadem lingua 4". edita. Extat in Bibliotheca Bodleiana". Dakle je riemu hrvatski misal pisan — srpskim jezikom.