Филателиста

10 MIRKO CA4RAN

više intervencija (telefonskih), u stvari traženi su izgovori "Jer rad Još ne može da se štampa ..." itd., itd...

Rukopis ovog rada poslao sam 1990. godine Andriji Mirkoviću, upornom, metodičnom i savesnom :istraživaču koji Je sakupljao podatke o ravnogorskoj pošti i ravnogorskim markama. To Je bilo upravo u periodu žestokog sukoba koji je nastao zbog uvodjenja ravnogorskih maraka ı Mihelov ı Cumštajnov katalog što je Zbor ispitivača maraka HFS osporavao, navodeći da su u pitanju propagandne nalepnice proizvedene početkom pedesetih godina. Tako se desilo da je pre objavljivanja u "Zborniku matice srpske" 1991. godine ovaj rad bio citiran kao rukopis u Arge Jugoslawien 42/91, str. 651.

Veoma su bili interesantni ı istraživački putevi u sakupljanju podataka za ovaj rad. Naročito su bila važna autentična svedočenja osoba koje su imale odredjena saznanja ız tog vremena ili su bili učesnici u dogadjanjima vezanim na bilo kakav način za ravnogorske marke.

Medju ostalima navodim ovde dva takva bitna svedočenja:

M.M. ız Beograda, danas Je profesor na Jednom medicinskom fakultetu u SAD. 12. decembra 1943. godine za svoj trinaesti rodjendan, tada u Beogradu, dobio je kao rodjendanski poklon od kuma, četničkog oficira koji Je ilegalno došao u Beograd, Jednu seriju (4 komada) četničkih maraka koje ı danas poseduje.

Drugi slučaj: u porodici pokojnog bivšeg službenika pošte u maloj varoši na jugozapadu Srbije ı danas se čuva izvestan broj serija četničkih maraka (pojedinačnih, u paru ı u četvercima) a koje su prema kazivanju te osobe, inače filateliste, dostavljene u poštu u zimu 1943/44. godine da bi bile upotrebljene. Bizaran detalj u ovoj priči Je da su nemačke okupatorske trupe u Jednom kraćem periodu bile u tom mestu ı da Je u stan tog službenika bio useljen Jedan nemački oficir, zbog čega su marke (u albumima) sklonjene u žito na tavanu.

Pošto Je od vremena pisanja rada o "Poštanskoj službi ravnogorskog pokreta" prošlo 20 godina, u medjuvremenu su objavljena saznanja, uglavnom zaslugom sada pokojnog. gospodina Andrije Mirkovića koja dosta popunjavaju praznine oko porekla ı sudbine ravnogorskih maraka.

Prema izjavi datoj marta 1990. godine u Londonu pred Javnim beležnikom, od strane gospodina Milomira Kolarevića, komandanta Zlatiborskog korpusa Kraljevske jugoslovenske vojske u otadžbini, proizilazi da Je bilo planirano da se 10. marta 1944. godine u selu Draglica puste u poštanski saobraćaj ravnogorske marke. Medjutim, desilo se da su marke prilikom transportovanja pale u reku (Djetinu) i tom prilikom je praktično celo štampanje propalo. Pošto su klišei bili sačuvani, odredjeno je novo štampanje. Prvo štampanje je bilo uradjeno u Budimpešti a drugo u Beogradu. G. Kolarević navodi da Je drugo štampanje bilo