Школски лист

193

Док е Младић тако говорио, прииети на старцу да цема браде, и да му се образи млађано румене; пустинБИЧКОГ одела нсстане с н4га ; красна четири крила покриваху му велел4ано у светлости блистаиће се тело. „0 посланиче небесни! о Анђелу Божји \ и повиче младић „ти си се из блаженога ран спустио доле да научиш слабога смртника, да се покорава вечноие определенго благога промисла." А анђео рекне : „Лиди суде о свачем и о оном, што не схваћаго добро, и непонлго нсно; ти си био едан изме^у свиго лгоди, кои си заслужио, да се обавестиш!" На то младић : ,,Л неверуеи самоме себи, али доиусти ми, да те замолим, да ми разисниш ; зар неби уместние било, да се она девоИка поправила била и на пут добродетелћИ извела, него што е жавот изгубила ? А ан^ео нродужи : да в доброд&телвна постала, и далћ живила, била би шИ судбина та, да би опа убиена била. „Па шта" узме реч младић „зар мора да буде грешника и злосрећника ? и да несрећа иде на главу д^брих лгоди ? Анђео примети: Злочести никад немаго среће; они су на то, да служе за пример маленоме брого овде живећих добрих; а аз свакога зла добро се рађа. Младић запита дал4 : „а кад зла неби ни било но само добра? — „онда" рекне анђео — „Онда би ова зеилд друга землн била. Свеза догађан, имала би други ред, а та0 ред, кои би савршен био, може места имати у обиталишту самога вечнога Бога; он е милионе светова саздао, од коих два еднака наћн нећеш ; и та краИна разлика снада у своИство не» ограничене нбгове силе. На землви нема на едноме дрвету два еднака листа, а на полго безконачнога неба, две звезде нем;), кое би еднана другу сасвим наличиле; и све штогод видиш на овоИ грудви, на кошН си се родио, у известно време мора се наћн све на своме месту по невроменвивима наредбаиа Онога, у коега е едаоМ руци Све. Лгоди тако држе, да е она девоВка, коа се мало пре утопила, изпенадно пала у воду, и она кућа да е случабно изгорела; ал нема тога, што се изненадно, што се случаНно догађа! Све н проба, или каштига, награда, илн заслуга. „Ала" продужи младић ..... у кои мах ои изрекне „ала л — а анђела нестане. Младић клекне на колена, помоли