Шумадинка

J]fl ot»#

У Београду, у Вторникт. 15. lOnift.

1852.

ШУМДДНВКД, ЛИСТЂ 3 А шшшжа®ж©®$& 9 ђжвљшр ж а©в®отж< УчредникЂ и издавателв ЛтбомирЂ П. НенадовиЦч..

Оваи листђ излази Вториивовг и Петкомт,. Цена му e годишии без-b завитка 14. цв. а полгод 7 цв. — са завитколт. по' цв. на по' год скупл^. Ко жели у Београду да му се носи кући а ве у дућант. или у аанцеларш по цв. на пола год.

ПУТНИЧКА ПИСМА (Продужено.) Mw дамо чобанину добру наиоиницу и пођемо далћ весело. Разговортћ, песме и врег.а опетт> почну. — Свакш е онда roeopio: „Н се нисамв нимало плашш." — ЧобанинЂ Hie насх. преварјо, мм одма дођемо на ћуирпо, али то е бмла само брвина, т. е. една узана греда, преко кое смо морали ићи. Ишли смо полако и шшагоћи, брвина се подђ нама yeiana. И ту насљ е прилично стра прошло, тммђ више што е мракг. 6bio, и незнамо каква е провала изподђ нзсђ, само чули смо гди хучи вода изподђ насЂ, да е еданЂ пао сви бм за нбимђ као ждралови попадали. Прешли смо срнћно. Землакв Блихеро†иша.о e предт, нама. — Кад1. пређемо реку, угледамо према нама недалеко едну малу светлостБ. ка<У жижакЂ. Намасе еднако вртило по глави оно, iiito намЂ онаипастирЂ рече, да неможе више одђ шесторице преноћити. Зато зауставимо се и почнемо ее иа ново савћтовати, штаћемо радити — едни су предлагали да горишомЂ освоимо оне иастирске колибе, да чобане истерамо на полћ а ми да спавамо у нбшвимђ постелама — као свуда тако е и ту бнло; различне нанлоности, давале су различна мнћкјн. Нароследку обштимЂ сагласЈемЂ уговоримо: да напредЂ оду четворица па да лупаго на вратима калуђерскимЂ, и да кажу да их' неима више одђ четворице, па кадЂ отвори кућу онда да горишимо сви, па кадЂ еданпутЂ већЂ уђеко унутра, онда и да оће неможе иасЂ изтерати наполћ. Тако, буде. Четворица нзмакну негшлико корака предЂ нама, а ми смо ћутећи крозЂ мракЂ полако за нБима ишли. Они почну лупати на вратима, два пса почну лаати, и како имђ е глас -ђ страшанЂ 6bio, срећа е велика те су затворени бмли. Одма на прву лупу лви се сђ пенџера онаи еремитЂ, и запита: ко е? „Мм смо" одгоћори еданЂ одђ оне четворице — „и ради смо да преноћимо" „и нежалимо добро платити" придода друпи одб наше депутацје, сђ ко1омђ cmo већ 'б предЂ вратима и мб1 се саедииили. „А колико вас -б има?" Уиита калуђерЂ далћ. — Н6 како е смешно бмло кадЂ на еданлутЂ ми сви као еднБ1МЂ гласомЂ одговоримо: „насЂ петорица" и таква се врева одђ тогб одгоиора дигне, да бм рекао да насЂ е читава воиска. Но дао 6 огб нЈе онаи ни чуо, ерЂ е већ -б бмо отишао да отвара врата- К здђ отвори врата, а мм свн навалимо, и почиемо се гурати коћепре ући, и тммђ се осигурати, да ће подђ кровомЂ ноћити.

Добрми калуђерЂ стаао е поредЂ врата узЂ дуварЂ, и светлећи намЂ улазакЂ са свећомЂ, смено се и радовао, своимђ млогимђ веселимБ и младимЂ гостима. И одма насЂ е познао да смо са немачки универзитета. Пусти насЂ све у едну велику собу, гди се еданЂ дугачакЂ асталЂ налазјо, са столицама и клупама около. Мм смо бмли сђ почетка задоволБни што смо само подђ кро†ушли, па макарЂ на тврдимЂ клупама спавали. КалуђерЂ пошлћ те дође една ;кена, и дојсђ смо се mw мало одморили, асталЂ почне се спремати. О нђ е самЂ со 6 омђ настанвао, и за кратко време донесе се лепа вечера. Пржеви пилића, неке друге присмоке, печенн, и осимђ тога бмло е иеколико чанака наилепшегЂ што на свету може бмти меда, белт се као млеко, а тврдЂ да ce едва ношемЂ сече, а мирише као да е изђ Мачве. Бугера, сира и млека са скорупомЂ бмло е више нег' што треба —• мб ! се зачудимо обилатости те вечере, и онђ нзмђ каже ; да е мокастирЂ Божјн кућа, и да Б огђ nie сирома, зато у нћговои кући треба да има свашта изобилБно. Како се врућа чорба на асталЂ доносе, мм узмемо места око астала, и оиако гладни и умораи почнемо сипати и кусати чорбу —• кадЂ на еданпутЂ погледимо, а отацЂ калуђерЂ у дну соФре стао па чита молитву. Мм видимо да смо се осрамотили што смо пре нћгове молитве почели ести, и кадЂ не бм ту срамоту међ' собомЂ на насЂ све поделили, могли 6 бг се застидити. Како видимо гди онђ чита молитву, гурнемо еданЂ другогт. лактомЂ, и устанемо на ноге •— али ко да се уздржи одђ смел, чорба се пуши, неки држе п_уне кашике, едни да бм смеи сакрили отвараго Флагае, тако докђ на едаипутЂ прснемо се сви у гласЂ смеати и тимђ молитву свршимо, но разборитни онаи човекЂ Hie намЂ нишга замерт, само што е у шали рекао: сутра ће те за цело имати кише, кадЂ сте се смеили на молитви. — Таи калуђерЂ 6 бш е средовечанЂ, весела и прјнтна изгледа, онђ е бно одђ онб! болии лгодш, кои носвећени цркви, нису се одрекли света^ О нђ седне сђ нама за вечеру, добро тал ^ннско BiHO отвори разговорЂ, и онђ намЂ се чудјо како смо безЂ вође смели поћи да пређемо снћжне брегове Фурку и ГримзлЂ, и смегоћи се нашимЂ путничкимЂ киБигама, каже намЂ да ћемо мм сутраданЂ доћи на онаква места? гди ће иасЂ снегЂ и ветарЂ тако завенти, да нећемо зиати ни сђ кое стране сунце се рађа ии на кого страну залази. —.. МедЂ е 6 бк) лепЂ, и тсада устне су ми сладке одђ нћга, и толико смо му поели, да бог' зиа ели му што и остало, ер -б како нестане у чанку, други се пунЂ одма донесе. Млоги. кои нису навикнути на медЂ да еду, нису те но-