Kitab pĕmbatjaän : bagi anak-anak sĕkola jang dipindahkan kapada bĕhasa mĕlajoe

15 ANAK JANG SOEKA SEKOLA.

Adapon ada saorang anak laki-laki, namanja si Main. Roemahnja di kampoeng jang dekat kota. Bapanja soedah mati, dan iboenja miskin sakali. Tatkala bapanja lagi hidoep, maka si Main radjin sekola, tatapi satelah bapanja soedah mati, ja berhenti stkola, sebab perloenja membantoe akan iboenja.

Adapon si Main, waktoe lagi sekola, sangat ditjinta oleh goeroenja, Sebab dengan radjin ija beladjar, dan pandjang ingatannja, dan tiada malas akan bekerdja: tijap hari datang ka s€kola, tijap hari diketahoeinja barang jang hendak diapalkan. 'Tatapi sajang sakali sakarang tadapat tiada ija pergi ka pasar, akan mEndjoewal boewah-boewah, soepaja ada oewang belandja akan iboenja.

Adapon si Main be€rsoesah-hati, karna berhenti s&kola, sebab amat soeka akan kapandean. 'Tijap maoe poelang ka roemah, maka si Main doedoek di kota, di pinggir djalan besar, ataw bersila di bawah pohon kajoe, jang rindang daoennja, ataw doedoek di pinggir soenge, membatja kitab. Oleh karna bagitoe kalakoeannja, s€ringkali ija kasijangan poelang dari pasar.

Pada sawatoe hari iboenja m€mariksa: ,,He Main! m&ngapa kasijangan poelang dari pasar? Tiadakah tahoe olehmoe, bahoewa &mak tiada soeka Engkau bermain-main di djalan?” Djawab si Main: ,,Ja Emak! djangan Emak