Naša stvarnost

NOĆ U LABORATORIJI

iz još neobjavljene knjige) Ognjena zemlja

Šesi sati uveče, 18 februara prošle godine. Samo plavi krug reflektora baca zažareni snop svellostfi na ogledalo mikroskopa. Nad okularom iz koga izviru mesinganožufi pramenovi, nagnulfa ćuli jedna glava sa smeđom kosom i nevidljivim očima; u mraku koji kao crni svod nalkriljuje laboraforijsku sobu žive su samo ruke koje pokreću preparafe i fišina jedne zimske noći koja gori uznemirenjem.

To sam ja, Dušan Kremer, nad fajanstvenim preparafima, nad budućnošću jednog novog mešfalnog rudnika sa livnicama, žičanom željeznicom, revirima u kojima nikada ne prestaje noć, sa majdanskom vlagom koja rastvara podgrade i prevara šine u žufocrvenu meku rđu; koja nagriza ruke, bedra i dušu štajgera i rudara; vlaga koja pretvara dane u ofužnu plesan bitisanja; u kojoj frule snovi; koja pada kao nevidljivo paperje rudničke noći. Reviri, šahte i galerije ispred kojih niče novi grad sa Tornjevima električnih centrala .. .

Noć kao mriva ruka leži nad laboratorijskom zgradom. Si-

noć je još bila kao i sve deuge noći velikog grada. Danas kao uragan povija zidove, gasi sijalice i spušta se freskom kao crna mefalna ploča; sakrivena iza mojih leđa ona diše prifajeno jednim rilmom koji se podudara sa ofkucajima moga srca; nevidljiva iza sveflosti na prozoru, neizvesna ali uporno prisufna, ona vrebajući prati pokret mojih ruku. . Po čelvrti put vraćam se na iste preparale. Gomila proba, mineralnih druza i melalnih grumenova, žuto i zeleno išaranih, pokriva polpuno mali sto ispred mikroskopa. Leva polovina leži u kulijama sa oznakom dubina šahte ili sonde iz koje je izvađena. Najveći deo maferijala prokontrolisan je već nekoliko puta. Analize su golove i izveštaj islo tako. Samo je izveštaj, koji sam napisao, lažan.

Ja pušim danas prvi put fine cigarete. Zbogom neizvesnosti za sufrašnjicu. Hladna soba u kojoj se smrzavam, u kojoj procvelava svakog jufra ova groznica, ova fuga mladosti u velikom gradu, ova glad koja me prafi kao senka, ova prljava reka bezobličnih dana, glad koja leži kao magla na horizontu ove sumnjive budućnosti. Željan sam da sedim u bioskopu sa devojkom koju volim, da provedem veče na ferasi ofmenog restorana, da biram