Nova Evropa

u vrijeme što dolazi, i da mu ubiju svaku ljubav za ono što dolazi!... A kada je požar bio zagašen, vidjelo se jasno, da је уафта гаргефапа, а пе цбазепа. ! do dana današnjega, svi mi sa strahom gledamo u garište iz kojega još зикаји dimovi i vrca ne rijetko po koja iskra, A u isto vrijeme vidljivo i naSlašeno troše se u nova naoružanja iscjedjene vrijednosfi slinute sa pognutih ledja. I sve se to pokriva blještavim riječima o miru, koji se traži, i o potrebi koračanja sa vremenom i sa napretkom tehnike. Valjda za nove svečanosti izmirenog ljudstva? ...

A. ni unutrašnji život ne iznosi bolje izglede. Nezaposlenost sa brojkama koje se penju do milijona; i na drugoj strani, razmetljivost koja proždire zlama brda, Bezidejnost vlada, nestalnost promjenljivih režim4; a za one malobrojne, na koje se je najveća povika podigla, zna se barem toliko da imadu jedan odredjeni cilj pred sobom, koji barem kuša da podigne pali idealizam, i koji — u strogosti oblika — krije jedan traženi moral i jednu željenu pravičnost. To su atributi dobroga, jer nema mirnog napretka u zemlji u kojoj je sahranjen idealizam, Nema idealizma gdje se režim ne drži u svemu osvještanih načela morala i pravičnosti,

Izgleda, da je naš vijek i svijet pregnuo, da iz velikog hrama ljudske duše ukloni božanstvo morala i pravičnosti. Oni valjda smetaju — kao žar sunca bolesnim očima — onom zgurenom i skupljenom duhu u odbrani časa što Ba proživljuje, jer mu je okraćao pogled za ono što će doći, i za one koji će doći; za nastavak sebe u vremenu, i sebe u svojima. A upravo je ovo gledanje sebe u vremenu, bliskom i dalekom, ona čudotvorna poluša na kojoj su se mogle izgraditi velike kulture, i koja je ljudstvo pomicala od surova prebirača prirodnih poklona do umnog osvajača morskih širina i vazdušnih visina, dajući mu ključ da otvori i iskoristi tajne sile što no su vjekovima lutale nepoznate po svemiru, Sve to on, čovjek, donjen od iskoni nadom, da će mu uspjeti prebroditi tajnu umiranja svega, i da mu je već uspjelo povezati niti života jednim neprekidnim i vječnim slijedom. Ova težnja, pokretač napretka, služila mu je za ljestve što vode k cilju, za koji su зе lomile i sukobljavale naučne glave suptilnih filozofa, Ali neupuštajući se u ocjenu veličajnosti onog užitka što ga donosi čovjeku misliocu to lutanje i sukobi njegova duha, treba svakako podvući one opipljive koristi što ih zemlja i narod mogu crpsti iz tog nepresušivog izvora ı rezervoara velikih snaga, onda ako se i kada se čitav život pojedinca i naroda koordinira tom ljudskom nastojanju: da preživi vlastiti 21706.