Plotini platonicorum facile coryphaei Operum philosophicorum omnium libri LIV : in sex enneades distributi

6 PLOTINI

τος 9 λ ' turcorpus noftrum, nos perpeti dicimus . Duos A 3 ὣ πώοιει το

bus ergo modis nos dicimur: vel bruto nobis annumerato, vel quod fuper hoc extat. Brutumyez roeít viuificatum corpus. Verus autem homo * eftaliusab his purus, virtutes que funt in intelz ligentia poffidens,que in ipfaanima feparata fundantur: feperata inquam & feperabili etiam quaz tenus hic eft. Siquidem & quando ipfa omnino abeft, illa etiam que ab ipía emicat, abit eam coz mitans. Virtutes autem que non prudentia, fed confuetudine quadam exercitationéque prouez nerunt, communis ipfius effe videntur. Huius ez nim funt & vitia, quoniam & inuidicz & zmulaz tiones atque mifericordie. Ámicitie autem cu. iufnam funt? Forté partim adid coinmune, par, timadinteriorem hominempertinent. XI QV AND I V autempueri fumus, opez 5 pueris re rantur quidem que in compofito funt, pauca vez mar animal ro à faperioribus ad ipfum víque refulgent. qu&jr imagina- do autem otiantur quo ad nos, ad fuperiorain. ioanise- I3 ce iv operantur. in nos fané agunt, quando ad elletias qc ον D 1 une eis, medium víque procedunt. Quid ergo? nonneid )!ccpantur. etiam quod ante hoc eft; nos fumus? Veruntaz [zwtabre inen aduerfionem oportet fieri. Non enim quez oram pro- cunque habemus, hiseffidué vtimur. Sed quan3 deri, do medium, velad fuperiora veladcontraria ver jonalj , ye] titus: vel quodcunque à potentiavel habitu in »offravela. actum producimus. Bruta veró quomodo alia. ' nimal habent? Forté fiin ipfis anime fint humane (vt fertur) que peccauerunt, non brutorum fit hoc, quantum feparabile eft, fed pretens illis non adett. fed fenfus ipfius communio fimula chrumanime habetvnà cum corpore. corpus ine quam tale,veluti quale factum ipfius anime fimu lachro. Sin autem anima hominis non eftingrefz failluftratione quadam, ab ipfa totius anima anis mal tale producitur. ; XII S E D fianimanon eftpeccatrix, quomodo In efientig, iudicia atque poene? At hicfermo ab omni ferz «nime ne- mone diffentit dicente, ipfam peccare & purgaqat peccti si ocenáfque apud inferos pendere, atque per cor E 7 poratranfmigrare. Adherendum ergo vtri libet nimali ab «4 (crmoni. Forté vero quifpiam reperiat, quomo: gemi,» — do inuicem non repugnent. Qui enim tradit, ani quomodoge ynam non peccare, vnum quiddá fimplex omniz "eer. noponit, idem accipiens anifnam, atqueanimá effe. Qui vero eam peccare dicit, coniungit ipfi & conflat alteram infuper anime fpeciem paffiones graues habentem. Compofitum igitur quiddam ex omnibus anima ipfa fit, & patitur vtique fez cundum totur, peccátque compofitum : atque id eft quod poenas dat ipfi, non illud. Hinc ait Plato: Videmus enim eam, quemadmodum: qui marinum áfpiciunt Glaucum. Oportet autem fi quis velit naturam eius infpicere, adiunctam fez cernere, aque philofophiam eis confiderare, que attingat, & quibus cognata exiftens, id quod ipfa eft, exiftat. Alia ergo vita, & actiones alie, & quod ος Veró & feparatio non fo ümab hoc corporefed ab omni BE effe de bet.Etenim in generatione fitadiüctio,vel omniz no generatio alterius anime fpecie effe videtur, Quod vero queritur,quonam modo generatio fiat? Refpofum fuerit, quod videlicet anima deÀ fcen.

&

ENNEAD.

eu

e

I. σῶμοήμῶν ἡμᾶς Φαμὲν qu^ Judy oud dà ues] cw apium utr. ace. Qvtloy. eus so és ριόμεμένε Ἡ θηρία, Π το ὕπερ τάτο ᾖση. ηέλον Ὁ ζωωθεν τὸ σώμα. ὁ Ὦ ἀλήνης e D pp me, ὤλλος,ὁ κα. Θορὸς τάτων, τὶς ὀρετος έχων τᾶς ἓν γεήσά c δη ο) αὐτῇ τῇ χωριζμένη ψυχῇ idyun 72 yo, ριζομένη 2 Ape £1 CUT Jot ÉTAT ὅταν αὗτη πορτωποίσιν ὀσοσ],και ἡ στ αὐτής ελλαμιφ»εῖσο ἀπελήλυθεν σωωεπομιένη.αξ 22er) αἱ ta pora, Ben) 'dongavépseveu, 2, ἀσιήσεσί,του Ἀγδ, τότε 9) αἱ κακία, ἐπεὶ x diva, ὁ ζηλοι, 9, ἔλεοι, Φιλίαι 3, τίνος; ἤ επι ΄ εν ορ αρ

e 7 n 3 ΄ «ο μεν τούτε, GA 7) T2U cyd'oy ed Qu mU;

H AY AQ N 5 ὄντων, δνεργήµαία τὸ κ. TU) cu E Tw 0 Aloe?) £2 rq Cae TOV ca eie αὐτὸ. ὅταν 9 2e yf εἰς ἡμῶς, Cuep'yet πρὸς τὸ ανω. εἰ μας Ὁ ἔνεργεῖ, ὅταν μεγρι «ευ µέσε ή κη. τί ἓν Σχ, ἡμεις Ἀκθὶ «περ τότο, ολ .. οὐ ἠληνρη δε γνέθδα. ὃὶ οὸ ὅσωεχομεν, τά» ηοις 2έώμερα às ^ aM A τὸ μέσον maa µε, ἤ προς τὸ αλω, ή σέος το οωγτιω,η Κὁσά « Ἀπὸ ο τωάμεως ἤ εζεως εἰς ονέργέον ἄγωμεν. τῷ ὃ 9ηείαω πῶς τὸ ζῶον ἔχευ ἡ αἲ µεν νυχαὶ εἷεν ἓν αὐποῖο οὐ Φρώπάοι, ὥσπερ λέγεται, ὡμαρτοῦσει, τῶν 9ἠρζων γίνεται πουτ ὅσον agre, E» gupiy 8 qpesw aUis. dX 3 σιωα{ο)ήσις, τὸ σῇς ψυχής εἴθωλον pea s σώμωτος ἔχεισώμα 3) qeióyd e ,cioy mua cy ψυχής & dA. εἰ 3 μὴ οὐ ρώπου vy &cέδυ, ελλάµννει Ἅπο τῆς ὅλης τὸ πθιᾷτον ζωον «ρόμενον ἐσίν.

Α ΑΛ εἰ ανωμάρπητος ἤ vx , 746 c δύκαμ ἀλλὰ ϱὴ $16 ὁ λόγος aviae rau qi Aóy tne φησι", αὐπίω à ἁμαρταδειν κ κτορ)οτώ,ὸ εἰς όναι σος £c ὤ ου, ὸ μετενσωμωτουδδοι. απερσθετεον μὲν gy, ὅτω τίς βόλετη λόγῳ. vaxe di a τῖς εζαθροι, καὶ ὅπη µη µα χούντα. ὁμεν 9 το αὐαμάρτητεν διδοὺς τῇ κ υχῇ λόγος, ο) ὡσιλοειῦ πώντι ετΌετο, τὸ αὐτὸ ψυχών X τὸ Nux to εἶναι λέγων. ὁ οἳ ὠμαρτεῖν 9ο οὓς, συμσολέκει μεν e eega sid qo eii 2] axo ψυχής idee, 3 τὸ dew £o m Og. cud eov Ev «g] 10 Coe παύτων ἡ Ψυχ αὐτὴ γάνεται καὶ παρει δὴ

V5

xeu

S EDS X76 Sg5

u όσα

1

δὲ

SON Ow Ἁν χε X r Χ καὶτὸ ὅλον, καὶ ἁμιαρταύει τὸ σιώβετογ. καὶ “κατὰ

ποῦτό ἐσιτὸ οἱ θὸν δικκζω αὐτῷ, σὔκ. ἀκεῖνο. ὅOei dioi: mS ipio 92 αὐτὴν, ὥαπερ οἱ τὸν OeAatliov TAaxoy üptyme, AN& 3) περικρόcupis Tà 7800 7:08 ei mróg Ia $OE Aen uoi T pori αὐτῆς ἐ6 εἴνοεῖς τὰ) «Ριλο ον αὐπῆς δεννιὼν ἐφάπ]εταικφ) τσι συγ/{ενὴς Σσοινέςῖν ὃ £qw. ὤλλη ἂν ζωη, καὶ ἄλλαι οὐερφείας, καὶ τὸ, κολαζόμενον ἕτερον. ἡ ) αὐα χώρήσις X9j à yo θισμὸς, ἃ µόνον τουσ ετου σώμωπος, ἀλλὰ κο

Ὑτά)τος του σποτ τε εντος. κο) 9ὸ οὗ τῇ udo

, ^u c I (SAM d ^" vx ο μιά 1 Uu reos nod , 1 0Àc6 "1 )peoig a0. NS ψΨυχ]ς εἴσους. τὸ 3 Tí qisaxs , eton ran 031 xem» [À oq- « argen

νάσης