Quaestionum paroemiographicarum capita selecta

Elxôç 8è xaxa)(pvjaxtxti)x£- &ç îxap’ ' Aìvóg ' Alvôç xiç àvpov xap’ alvoç etc. xiç àvS-poóitwv 55e etc. S-pmxcov (555) etc. xal'fi-

.. . xal 'HaioSoç - Nùv 5’ aioSoç- Nùv S’ a?vov paotatvov paatXeùç’ ipsu) etc. Xsùa’ èpsm etc. àTiò 5è cotò 5s cpmffiv, ôç TTapà cptnûv, (bç Ttapà KaXXiKaXXip.à;((p ’Ay.ous st) xôv (lâxtp- ’Axoò'e Syj tôv aratvov •if ’/tOTs T|icûX(ü etc. vov etc. Kal l<mv 6 aïvoç Kal ëariv <5 afvoç ii;Y)7tXw- èlïptXmnévïj 7iapoi(ua etc.

piv») xapoipta etc.

(Secutus est Busthathms, ut ipse fatetur, Eranium PMlonem).

apparebit eLuc i 11 i T arrliaei de proverbiis libro primo ea esse repetita (de boc Lucilleo fragmento cf. etiam Eust. p. 1768, 58, Eran. PbiL p. 162 Yalck. Apost. Praef. p. 235 sqq. Lentsch.). Yerba quae apud Diogeniannm buie fragmento praecedunt et ea quae ipsum sequuntur (quae litteris tradita sunt rectis), quod facile perspici potest, inter se quam artissime conexa, sed Lucilii fragmento in duas partes divisa sunt: in altera parte eodem ordine fabulae tractantur atque in prima dispositae sunt, immo iisdem nominibus in utraque parte appellantur (Kaptxôç aevoç, Kùupioç, Atjloxôç a!voç) ; etiam verba ol o âXloi . . . âpcpepetç ultimis Lucilii verbis pugnant, at cum iis, quae Lucilleis praeeunt, consentiunt et iis artissime cobaerent. Ad baec omnia propono Tbeonem, qui narrandi ordinem integrum servavit:

Théo. Progymn. c. 3 (Walz. Bh. 6r. I p. 172) . . . xaXoûvxai. Sè (sc. ol pûS-ot) Alatôustoi, xal Aipuaxtxol -q Supaptxixot xs xal ÿpûyiot, xal KO.lv.ioi, xal Kapixoi, Alyunxioi, xal Kûicpwi. xoùxmv 5s xclvxmv pia èaxl itp bç àXXvjXouç Staçopd, tô Ttpoxsipsvov aûxqj Ixaaxov tBiov yévoç xxX.

Diog. p. 178 Sohneidew. . . . napàxstxai. Sè aû zrj (sc. x-j) xapOLjj-Ccf) Xôyoç (ij) alvoç - (Xôyoç) Alatoiteiog, Kapixôç aîvoç, Supapixtxôç Xófoc;, Kóixpioj, AtPuxôç aîvoç;. MaiacüVtxŸj itapoipfa . . . oE 5’ S.XXOI xûv xaxetXsyiiévwv ôvôpaxi pèv Siatpépsiv, Suvapsi 5’ elolv èpcpspEtç xxX.

Apertum est igitur Lucilleam particulam a disputationis auctore esse inculcatam, ceteras disputationis partes ex abis fontibus esse repetitas. Nunc bi fontes inquirendi sunt nobis.

§ 2. Qui auctor vocem xapocpia a voce otjxoç derivaverit. Diogeniani disputatiuncula, praeter Lucilleam particulam, quattuor in partes dividi potest ; primum de origine verbi Tiocpotpia disputatur, tum de proverbii summa, deinde varia fabularum genera