Quaestionum paroemiographicarum capita selecta

24

Didjmum et Lucilium omisi : illum, quod ante eum utraque verbi uapotpta derivatio ficta iam erat (v. infra), hunc, quod post Didymi tempora vixisse videtur 1 ). Inter proverbium et apopbtbegma Aristoteles nullum discrimen posuit: proverbium esse docet Aristoteles nccXaLdç . . . . cptXoaocptaç èv xatç peytaxaiç àvfipwTtwv cpfiopatç àixoXopévrjç èyxaxaXrippaxa Txeptatofiévxa St à auvxojitav y. al SeijiôxYjxa (Synes. Calvit. Encom. c. 22 p. 234 Crab. = Aristot. fr. 2 Ros.), quae interpretatio ad apopbtbegmata potius quam ad proverbia pertinet 2 ). Praeterea notandum est quod Aristoteles sapientium apopbtbegmata rcapotptaç nonnunquam appellabat (quamquam boc etiam alii faciebant), e. g. xotvà xà cptXuv, et multa aba (v. indicem verborum in edit. Berol. s. v. racpotptat), v. itemque de Stesichoro exemplum in Rbet. II 21 p. 1395“ 1. Tbeopbrastus proverbia ab apopbtbegmatis separabat, quamquam in ceteris Aristotelem secutus est 3 ). Haec sunt testimonia; Harpocr. p. 36, 15 Bekb .... SocpoxXfjç pèv ouv èv xaôç èXeyet'atç SôXwvôç cprjatv aòxò (sc. dpxi) âvopa Sstxvuatv) rivât dbrócpfieypa, osócpp aaxoç 5’ èvxû <(ix e p i) n: a p o t p t 6) v xat ’AptaxoxéXvjç Btavxoç. Gravius est apud Stob. Fiorii. 21, 12 Pvwfit aauxóv • <(xò pèv dnócp fi e y p a Btavxoç), db ç re a. p o t p t a Sè <pjbç) papxupet osóc ppaaxoç èv xw Kepi xapotptûv cet. Y. Crusium in PaulyWissowae 1. Ili 389. Sed tamen Tbeopbrastum etymologiae ilbus

1) Quod quamquam hoc loco non sum demonstraturus, tamen quivis sibi persuadebit, cum finem huius capitis perlegerit; nam fragmenta Lucilii auctorem indicant sub imperio Romano florentem. Paulo vetustiorem putat Lucilium H o ers c h e 1 m an ni u s (Acta. soc. phil. Lips. IY [1875] p. 341). Misimus nonnullos minoris pretii paroemigraphos, quod satis obscuri sunt nec de eorum studiis certum est iudicium (v. e. g. Crusium in Anal. p. 148 1 ). 2) Nam vox tpiloaocpta, qua Aristoteles saepissime utitur, apud eum investigationem (p. 1282 b 18), scientiam (1074 b 11), virtutem intellectualem (1334 a 23), omnino philosophiam (1004 a 3), diversorum philosophorum placita (987 a 31) significat, opinionem et philosophiam plebis et fori nunquam significat. Certe igitur Aristoteles, cum jialaiâg cptXoaoçCaç èyxaxalEipiiaTa dixit, sapientium dicta in animo habuit. 3) De Theophrasto in proverbiorum et apophthegmatum natura investiganda Aristotelis imitatore v. Theophrasti fragmentum in scholiis ad Hermogenem (Walz., Rhet. Graeci YII p. 1154, 23) et quae Georgius Rosenthalius (Hermes 32 [1897] p. 317) de eo disseruit. Omnino Theophrastus, cum easdem quaestiones rhetoricas atque magister tractabat, longius tantum eas producebat nec quid novi de suo adiiciebat, v. Hennannum Dielsium (Abh. d. Beri. Ahad. 1886. p. 28 sq.).