Архив за историју Српске православне карловачке митрополије

Архив за историју српске православне Карловачке митрополије 255

Х. Суд и присуждение Аврама Вуковића из Ирига.

В. Карловцје 28. Авг. 1757.

По указу Их вис. Пр. и Екс. Г. Г. Арх. и Митрополита во Арх. Митрополитском Конзисториумје карловачком, представлени бише тужители и обтужени а имено Аврам Вуковић житељ иришки, Павел Нинковић житељ села Војке, поп Лазар парох тогоже села и прочтен им бист мемориал.

Во первих вопрошен Павел Нинковић: јест ли истина да он купил виноград от Аврама Вуковића и имјеетли свидјетеле пред кими и когда купилг

Соотвјетует: да јест погодил виноград от давнаго времена и само њих двоица по между собоју знали, а свидјетелство неимали, зачто Аврам говорил: ако се чује да је виноград јего Павла, хоће мотичину плаћати, и тако он вјеровао како пријатељу, а погодба их била на мотику 10 фор. и пјат мотика износи 50 фор. за кое он давал Авраму кое у коњу, кое у житу и исплатил виноград, и на то је вопрошен Аврам: јест ли истина что је Павел показалг

Отвјетствует: да њест истина зачто он као господар от винограда свој плод продавал, и давал јемуже хотјел, како и он јему Павлу что от потребе било у вину и у грожђу давал, докле Павел неприњел ложнују атестацију, и јего код кнеза Стефана Вуковића обтужил, кои кнез имјевши пасион на него Аврама, приморал јего кое арестом, кое боем отдати виноград Павлу, и контрактом соутвердити у љету 1754. м. Декемврије 23.

Паки на сие Павел вопрошен: јест ли истина јегова атестација била, соотвјетствует: да они људи комшие јесу знали кад он кое у чему Авраму издавал, и им показивал да за виноград даје, а на погодби јеговој и Аврама не били, и он молил Илију Бранковића, Григорија, Станишу Дудића и Лазара Бучуклију, кои рекли попу Лазару да он от их атестацију напише, и их подпише, коју атестацију поп Лазар написал и их потписал. |

Предстивлен поп Лазар и вопрошен: јест ли он атестацију написал: отвјетствует: да он написал по прошенију и по совјету Павла, да он виноград погодил со Аврамом цјеноју 50 фор. а сведоци показали да давал коње, талиге и в прочем у натури, и јему свидјетели рекли, да он их подпише, и отишли на дјело, коих он сам подписал и крстове положил.

Вопрошен же Павел; јесул били у Иригу јегови свидјетели при сочиненин контракта како подписати2, отвјетствует: да нису били, но их иришки писар потписал.

Сверху коего сљедует наше сице:

Разсужденце:

Понеже Павел војчанин свидјетелства истинаго неимјел да от Аврама Вуковића житеља иришкога купил и јему наплатил виноград на грунту обштежителнога мон. Хопова, но с лажноју атестацијеју, која је апробирата от вармећског комисара Георгија Цветковића, сего љета 1757. Маја 25. и свидјетели отреклисја да незнајут за погодбу и наплаћивање, но их имена поп Лазар подписал и крстове положил на совјест Павлову, ког и поп Лазар неотрекал, паки на контракту кнеза иришкога Стефана Вуковића они исти сведоци да подписати, а не били, тако и контракт лажни издат: сего ради судим, да Авраму виноград како и јегов бил, јему останет, а за их издавање что кои кому издавал могут на ином суду себе хесапити, а поп Лазар что усудилеја атестацију лажноју на совјест Павлову писати, и дал себе преварити, что неприлично свјаш-