Беседе дра Мих. Полита-Десанчића

ноземствју, то ]е ов} 7 читавт ствар у врло невиним бојама претставило. И заиста изгледа као да је сасвим невина ствар, кад се каже. да држава према свом највишем надзорном правт изашиље евога повереника к пспитима зрелостп. Ал кад ми знамо. да је том поверенику дата у руке тако велика дискреционарна власт. да од њега не зависи само судба појединпх ученпка. него да од његовог извештаја зависи и судба једне народносне веропсповедне гимназије (порпцање с десна) то онда не изгледа тако невина етвар. Јер по данашњој струји, на што fee највеКу пажњу обратити владин повереник? Не на учевне предмете. него на то, да ли ученик знаде мажареки језик или не. Но допустите ми, може знати когод мафарски. ал зато не мора знати повесницу светеку, математику п Физику. па кад знамо с каквим је великим тешкоћама скопчано. док који од немађарских народности ученик научп мађарски, па кад бн тај ученик макар изврсно знао друге предмете, а мало слабији био у мађарском језику, то te му владин повереник ускратпти евој потпие на сведоџби зрелости и он је пропао. (Порицање с десна.)“ „Друга ствар што се тако невино приказивала. то је, да се у вишим разредима учи маЦарски и на мађарском језику мађарска књижевност. Но нас нпје морао тек тај законски предлог на то упутити, јер у српској гимназији учи се мађареки језик и мађарека књижевноет на мађарском језику већ давно п давно, шта више ми смо за тај предмет поетарали се за таког проФесора, који зна мађарски језик бо.ве него српскп и који има тако чист мађарски изговор, да га од Мађара не можеш разликовати. Па то смо ми, поштовани доме, учинили пре тога законског предлога. Но како ke сад та ствар стајати, ако у питању стојећи законски предлог постане законом? Онда ће у нашој гнмназијп битп главна ствар, да ученици знају мађарски. И сад ми

558

БЕСЕДА ПРОТИВ МЛ I ; ЛРИНАЦИЈ К Г. 1883,