Борба, 20. 02. 1993., стр. 29

SUBOTA-NEDELJA, 20-21 FEBRUAR 1993. GODINE XIX

Doživeti sledeći Mardi Gras

Svetski festival homoseksualaca i lezbejki u

idnej je, uz sve drugo, i jedna od svetskih metropola homoseksualca i lezbejki. Australija je prošle godine legalizovala homoseksualizam u armiji. Sada se konzervativniji deo Australije nada da će američki general Kolin Paueli njegovi istomišljenici u američkom kongresu uspeti da zaustave Klintonov eksperiment u „društvenom inžinjeringu“, odnosno da Klintona ubede da odustane od . svog predizbornog obećanja da će legalizovati homoseksualizam u američkoj armiji. Klinton koji je eskivirao ne samo Vijetnam, nego i Armiju uopšte izgleda ne razume Amerikance koji brinu da će njihovi sinovi vojnici u zajedničkim kasarnama pri kupanju, ipak, možda ispustiti sapun i nepromišljeno se sagnuti da ga podignu i da će morati da dele spavaonicu sa homoseksualno nastranim cimerima. Na te Amerikance i Pauela računa konzervativniji deo Australije i nada se da bi to moglo da utiče na reviziju odluke Australijskog parlamenta.

U Parlamentu Novog Južnog Velsa i na stranicama štampe u Sidneju se već mesecima vodi debata o zahtevu homoseksualaca, članova Parlamenta, da im se na službenim putovanjima priznaju putni troškovi i za izabranike njihovog srca, kao što se onim konzervativnijim članovima Parlamenta priznaju ti isti troškovi za njihove supruge. Rasprava je pri kraju. Homoseksualci, članovi Parlamenta su, izgleda uspeli da dokažu da je u pitanju diskriminacija i njihov zahtev će, po svoj prilici, biti usvojen. O

Ipak, ono po čemu je Sidnej među homoseksualcima i lezbejkama sveta najpoznatiji nisu ni njihove legalizacija, ni brojni lokali u kojima se okupljaju, niti pozorišta i kabaretske predstave, horovi, društva i organizacije. To je, ipak, pre svega i iznad svega, Sidnejski Mardi Gras, veliki godišnji karneval i festival homoseksualaca i lezbejki, nešto kao njihov Božić. Održava se u jednoj od najpoznatijih ulica Sidneja, Oksfort stritu, koja prolazi kroz Pedington, staru trgovačku i umetničku četvrt

Sidneju

Sidneja. Homoseksualci iz cele Australije i iz svih delova sveta dolaze u Sidnej da učestvuju u Festivalu. Sidnej je u februaru i za njih obećana zemlja.

Kad je juna 1978. godine u Sidneju održan prvi festival, homoseksualizam je u. Australiji još uvek bio van zakona. Taj prvi festival bio je akt međunarodne solidarnosti sa homoseksualcima Amerike nakon velike policijske racije na njihove barove u Njujorku. Vremenom Mardi Gras je od jednodnevnog karnevala ргеrastao i četvoronedeljni, ove godine petonedeljni festival, postao je turistička atrakcija i ozbiljan biznis.

Na ovogodišnjem Mardi Gras-u biće prikazano četrnaest izložbi, filmske, baletske, pozorišne i kabaretske predstave, RTV-programi, biće održani forumi, panel diskusije i sportska takmičenja homoseksualaca. Narastajući kvalitet umetničkih festivalskih programa navodio bi neke na pogrešan zaključak da je festival namenjen najširoj publici. Organizatori su to,

"ipak, energično demantovali naglašavajući

da je sve to namenjeno, ipak, samo njiho-voj „braći“ i „sestrama“. Festival ove godine nije baš sjajno počeo. Najavljena projekcija osmominutnog filma „Poot“ o zlostavljanju homoseksualaca u Grin parku nije održana. To nije mnogo poremetilo dobro raspoloženje preko 1500 prisutnih

·koji su se po paklenoj vrućini sakupili da

proslave početak ovog festivala, hor homoseksualaca je izveo program, a predsednica Mardi Gras-a Suzan Harbren je otvarajući Festival oštro ukorila „pravoverne medije” što Festival predstavljaju kao apel homoseksualaca i lezbejki da budu prihvaćeni od društva. Harbrenova je naglasila da nije u pitanju apel za „prihvatanjem“ nego zahtev za prostorom, koji je, s punim pravom, naš“.

Malo konzervativniji stanovnici Sidneja misle, mada to više ne smeju previše glasno da kažu, da je taj prostor poodavno osvojen. Neortodoksna „braća“ i „sestre“ su itekako vidljivi u Sidnejskim ulicama, plažama, u lokalima ili trgovinama. Filmovi o i za homoseksualace, na TV se sve češće (da li slučajno) prikazuju i u ranijim večernjim terminima. Biti homoseksualac

.skoro garantuje bolji društveni status.

Konzervativniji Australijanci više ne smeju da se preglasno bune protiv zakonom zagarantovanih homoseksualnih sloboda, a izgleda da ih grize i crv sumnje nisu li već u manjini.

U Sidneju se ne krije da su homoseksualci među najčešćim žrtvama side, a naglašava se da žrtve nisu samo oni. Dnevna tema na TV i u novinama su alarmantni podaci o sve većem broju umrlih, o HIV-pozitivnim bebama, deci i omladini. Australija nastoji da-se sa tim zlom uhvati u koštac. Političari su se, naravno, prvi snašli i ovu temu naveliko eksploatišu u svojim predizbornim kampanjama. Intelegantniji i oprezniji među njima obećavaju da će zaštiti zdrave. Oni drugi su na granici obećanja da će izlečiti zaražene. Tragedija i patnje žrtava side, ipak, pogađaju samo njihove :najbliže, rodbinu i prijatelje. Nisu retki slučajevi hladnokrvnog unovčavanja tih patnji i straha od side. Ovih dana je upravo završeno suđenje vlasniku privatne banke krvi.

Čudan je taj prelepi Sidnej. Raskošni grad u zemlji bogatog srednjeg staleža, koji je sebe, posebno 80-tih godina, video već kao besklasno društvo. Grad dobro uređenog i organizovanog života u društvu par-

lamentarne demokratije (Vestminister- ~

skog tipa). To je grad u kome mladi ispod osamnaest godina ne mogu da kupe alkohol ili cigarete (pušenje je već skoro svuda i na svakom mestu zabranjeno), niti da

uđu u bioskop ako film nije klasifikovan za njihov uzrast. Međutim, kao još mnogo mlađi, i bez problema, mogu da kupe drogu pred školom i prostitutku na Kings Kros-u. Sidnej je grad u kome u proseku gotovo svake nedelje jedno dete bude kidnapovano, silovano, ubijeno i najčešće zakopano. Sve je to Sidnej, pa i Maardi Gras, koji će karnevalom 27. februara krunisati Ovogodišnji festival homoseksualaca i lezbejki. To Je dan za koji hiljade homoseksualaca bukvalno žive i svoj život broje od jednog do drugog festivala. Mnogi su srećni, ako dožive sledeći. Pišući o Mardi Gras-u štampa objavljuje i ispovesti onih načetih sidom koji ove godine neće moći da učestvuje u povorci, ali će iz svojih invalidskih kolica sa trotoara ili hotelskih soba (zakupljenih i po nekoliko meseci ranije), odgledati povorku. Savet Novog Južnog Velsa za sidu je objavio podatak da broj umrlih od ove opake bolesti raste u prvoj nedelji posle Festivala. Može se pročitati i priča o porodici čiji je član umro od side i koja svake godine dolazi da gleda povorku Mardi Gras i doživljava je'kao vezu sa umrlim sinom.

Prošle godine, procenjuje se, negde oko 400.000 ljudi je posmatralo Mardi Gras karneval. Ove godine se očekuju da će oko pola miliona ljudi izaći da vidi spektakularnu povorku lepotica, kraljica i princeza, igrača i muzičara, aktivista za obrazovanje društva o sidi i, naravno, po-

„litičara (izbori su tu blizu). Sama parada “ koštaće oko sto hiljada dolara, a sa vrhun-

skim ozvučenjem i rasvetom i više od 300 hiljada. Tvrdi se da Vlada u Parađu i Festival ne ulaže ni cent. To je nepromišljenost koju će birači kad tad zameriti bar iz dva razloga. Homoseksualci su brojno biračko telo, a novac uložen u Mardi Gras je danas najbolje uloženi novac u Sidneju. Procena je, iz nepristrasnih izvora, da će OvOgodišnji Festival doneti prihod veći od 16 miliona dolara.

Đ.K. VV.

·Dolazak sa neosvelljene strane

oć odlučivanja je privilegija rijetkih. Isključeni i razočarani širom svijeta mogu samo reći da

nije važno što i koliko znaš, već koga znaš. Inteligencija i obrazovanje, naravno, po-

mažu u karijeri, ali veze i poznanstva Su ·

ono što se računa. Odakle se regrutiraju moćnici? Londonski „Ekonomist“ je nedavno objavio „vodič“ kroz mrežu uticajnih grupa u svijetu. Zavirimo u neke od „nedodirljivih“.

Dok su Britanci vladali svijetom, „Sta“ ri Itonovci“ su vladali Britanijom. Od sredine 19. stoljeća diplomci sa elitnog koledža Iton su redovno završavali na premijerskoj stolici. Poslije drugog svjetskog rata su članovi društva „Starı Itonovci“, torijevci, Entoni Idn, Harold Makmilan i Alek Daglas Houm, tri puta uzastopno birani za predsjednike britanske vlade. Tačerizam je izgleda prekinuo ovu tradiciju. U nedavnim izborima za lidera konzervativne partije, još jedan Itonovac, Daglas Herd je pokušao za vrijeme izborne kampanje ubijediti birače da je skromnog porijekla, ali bez rezultata. Pobijedio je Džon Mejdžor, obrazovan o trošku države.

„Mrtvaci“ i ruske cipele

Jedna od najtajnovitijih i najekskluzivnijih družina moćnih je „Mrtvačka glava“ na američkom Jel univerzitetu, osnovana još 1832. godine. Bivši američki predsednik Džordž Buš, predvodio je nekad dobro posjećene sastanke „Mrtvaka“, a nerijetko je pozivao učlanjene za političku pomoć. Poznato je, na primjer da je Bušov govor ha republikanskoj konvenciji iz 1992. napisao „mrtvak“ Rej Prajs. Mnoga imena koja su obilježila vanjsku politiku Sjedinjenih Država ovog stoljeća kao što su Henri Stimson, Everel Herimen, Din Ačeson i Robert Lovet su nckoć stanovali kod „Mrtvačke glave“ prije nego što su ušli u Stejt dipartment ili Bijelu kuću. Nevolje nastaju pojavom feministkinja, koje su uporno kucale na vrata „probnice“. Konačno je 1991. pala odluka da sec ženama

Tajna društva u svetskoj politici i biznisu

U karijeri svakako pomažu inteligencija i obrazovanje, ali — šta bi, ipak, bilo bez veza i poznanstava. Mnogi čuveni svetski polifičari pripadali su,

ili pripadaju, različitim tajnim udruženjima, od „Mrfvačke glave“ i masona.

do bivših komunističkih parfija

ZAGONETKE OSTAJU: Oto Lambsdorf,

dozvoli učlanjenje, što je izazvalo burne reakcije među starijim članovima. Oni su, naime smatrali da će zbog prisustva žena „magija“ muškaraca nestati. Neki su očajnici, veterani društva pokušali čak promjenom brave spriječiti pristup nepoželjnom polu. 3

Zvanično, najpoznatija ruska mreža uticajnih više ne postoji. „Komunistička partija“ je zabranjena nakon ncuspjclog puča u avgustu 1991. Međutim, stara partijska nomenklatura još uvijek živi, preobražena u novorođene demokrate i kapitaliste. Stari drugovi su proširili djclovanje i na privatni sektor, bankarstvo, nekretnine i više od svega organizirani kriminal, jer se državna imovina rasprodaje u bescije-

• nje. Najbolje su ipak prošli bivši Komso-

molci. Napravili su bogatstvo osnivajući berze, dioničarska društva i kompanije. Svi znaju jedni druge, a mogu se lako uočiti po blago iritirajućoj uglađenosti, skupim

Entoni Idn, Džordž Buš, Džimi Karter

zapadnim odelima i ruskim cipelama, a nadasve po samopouzdanju koje govori da su svjesni pripadnosti vladajućoj klasi.

Seminari ili svjetska vlada

Ljudi koji vjeruju da masoni upravljaju svijetom, u posljednje vrijeme su paranoično opsjednuti idejom da to ipak radi „Trilateralna komisija“. Osnovana prije 20 godina, okupila je moćne i bogate iz Japana, Sjeverne Amerike i Evrope. Predsjedavajući sjeverno-američkog ogranka je Pol Volker, bivši predsjednik Federalnih rezervi; japansku granu vodi Akio Morita, glava kompanije „Soni“, a na čelu evropskog dijela je grof Oto Lambsdorf, vođa Slobodne demokratske partije Njemačke. Lista bi bila imprcsivnija da „trilatcralci“,

po statutu komisije ne moraju napustiti udruženje kada dobiju mjesto u vladi. Nekada su i Džordž Buš i Džimi Karter bili članovi komisije i obojica su popunili svoje kabinete sa kolegama iz družine: Brent Skoukroft, Lorens Iglberger i Ričard Darman su bili Bušovi izabranici, a Zbignjev Bžežinski i Sajrus Vens Karterovi. Bil Klinton se pridružio organizaciji u kasnim osamdesetim. Upravnik sjeverno-američkog ogranka komisije je sa žaljenjem izjavio da „Klinton nije bio aktivan član“, navodno nije dolazio na sastanke. Činjenica da se velik broj moćnih ljudi, različitih političkih uvjerer'a i nacionalnosti sastaje tajno, privlači pažnju teoretičara zavjere. Pat Robertson, evangelista i jednom kandidat za predsednika Amerike osumnjičio je „Trilateralnu komisiju“ za pokušaj stvaranja svjetske vlade, što po njegovom mišljenju potiče „iz dubina zla“. „Trilateralci“ ovo, naravno odriču tvrdnjama da sve što oni rade je držanje seminara i publikcvanje izvještaja.

Razvoj elektronike omogućio je bržu i lakšu komunikaciju istomišljenika širom svijeta. Dvije najznačajnije kompjuterske mreže su „Internet“ i „Juznet“. Za razliku od „Interneta“ kojim se razmjenjuju softver i kompjuterske usluge, specifičnost „Juzneta“ je u stvaranju „elektronskog foruma“ akademske elite gdje se raspravlja od filozofije vještačke inteligencije do seksa. Majka svih mreža je tajno društvo „Red prosvijetljenih“, nekima poznat kao „Istinski vladari sveta“. Nastanak društva je nepoznat, a najviše tragova je ostavio za vrijeme prosvijetiteljstva. Mnogi američki predsednici su bili pripadnici „prosvijetljenih“; neke od njih su „prosvijetljeni“ ubili; a simbol ovog reda — oko na piramidi, stoji na novčanici američkog dolara. Zastrašujuća konspirativnost jedna je od najvažnijih odlika ovog reda, za koji se još kaže da ga čine upravljači drugih tajnih redova. (Priredila S. Kordic)