Бранич

ДРЖАВНИ САВЕТ

629

крајњих консеквенца представљало би деобу државе - на три дела, а то би се противило томе факту да је држава јединица, која мора представљати јединство и по циљу коме служи и по начину којим жели да тај циљ постигне. Потребно је дакле да шеф државе државни поглавар ако не стварно, бар формално учествује у вршењу све три гране државне власти. Наш Устав од 1838. год. у овоме није учинио изузетак, већ питање решио као и остали законодавци: законодавну власт врше Кнез и Савет. Да би се пак тачно видело колику је законодавну власт имао Савет потребно је утврдити на који су начин Кнез и Савет вршили своје право у законодавству а потом упоредити учешће та два фактора. 77. — I. Кнежево учешће у вршењу законодавне власти. Уставом од 1838. год. постављено је на чело да Кнез врши законодавну власт тиме што је за важност закона потребно да га Кнез санкционише промулгуја и обнародује. Закони о устројству Држ. Савета ову су власт Кнежеву сужавали или проширавали према политичким приликама к0 Ј е С У У Кнежевини постојале, али је основни принцип, да је за важност једног закона потребна санкција, промулгација и обнародовање од стране Кнеза, остао кроз све законе непромењен. Да видимо у чему се састоји учешће Кнежево у вршењу законодавне власти. Прва етапа у доношењу закона је састављање законског пројекта. Пројект се подноси на решење колегијуму који врши законодавну власт. Право једпога фактора да подноси законски предлог назива се правом законске иницијативе. Законодавно тело има право да предлог усвоји или одбаци (право вотирања). Ако се предлог усвоји државни поглавар има да га санкциопише или да му одрече санкцију (уего). Кнежево учешће у законодавној власти дакле може ое одредити овим правима: право законске иницијативе и право вета. А. Право за^онс^е иницијативе 78. -— I Ово право садржи у себи два елемента прво подношења пројеката законског другоме законодавноме фа-