Дело

П030РИШНИ НРЕГЈ1ЕД Имам да вам прикажем трн носледња иовитета са наше позорннце, трн разна драмска дела са крајњпх н удаљених тачака, као што оиа леже једно према другима. Вас зацело неће зачудити што су се, у тако кратком размаку времена, прпкупили и зближили антиподи, те покушалн да измире и задовоље, у истоме храму, чудповату мешашшу п разнобојиост укуса, васпитања и образовања. Ето: једно је енглеска шала Ниоба од Хари Полтона и Е. А. Полтона: друго вам је Госпођа од Сен-Тропеа. немачка драма из Француеког жпвота од Ла.чбера, а троће јс чпс.та, пунокрвна Француска драма, украсно и лепо дело великог генија Диме Оца, Госпођица од Бел-Ила. Ако покушате да тражиге сродство међу њима, имаћете сасвим право: све три драме имају у себи заједничко то, игго су нм главне лнчности женске. Ниоба је већ друга енглеска шала, која је. протурепа кроз немачки превод, искочнла на београдску позорницу. Вндп се одмах, да енглесКа шала почиње да се н код нас радо ирима, јер збиља може да иасмеје п да расположи, ма да она но своме жанру много изостаје од драмских захтева п стварие вредностн њснс. У осталом, данас готово једино код Немаца можетн наћн у шаљнвим играма неке нарочитс п више ндсје, ко.ја се обрађује марљиво н, но немачком укусу, сентиментално. Алп ни Фулда, као ионајбољи, ни фон Волцоген ни Хартлебен. добрп иознаваоци технике и компчног еФекта, не могу довољпо да задовоље нитп да расположе онако, као што то с успехом постижу Француска и енглеска шала. Немачка критика као да се у.зда у нову нојаву Морица Хајмана, који својпм нрвим радом ТЈег В егбогасћгеск тек даје трагове на које се може рачунати. Но п он .је још .жив курјак,“ као што се то неестетично вели. ‘ћранцуска шала нде на то да вам што комичније изпесе доживљаје глупих илн покварених људн; она се махом бавн, Леметр би казао, нрел.убом н парнзијанизмом. Илн, као што вели Најман-Хофер, у њима се налазе трп или четири лпчпостн н троја нли четвора врата, те се уУ