Дело

ЈУНАК НАШИХ ДАПА 409 — Ви сте вредан! Скоро ћемо имати нову лепу ствар! Баш ми је мило што могу изненадити и своје и ваше пријатеље пријатном вешћу! Доктор је знао да је г-ђа Станићка најбоља реклама за његове ствари, за то је редовно и извештавао је о своме раду. Сад поче детаљисати садржину свога списа. Госпођа Станићка слушаше врло' помњиво трудећи се да п1то више детаља запамти. како би о томе могла што боље причати. Кад доктор сврши она рече одушевљено: — То је дивно ! Баш се радујем! Збиља, то ће бити јединствена ствар у нас! Знате ли да ме весели то, што ви. човек који је на први ноглед придобио моје симпатије, што ви, дакле, сами истичете и развијате заставу науке ! — Та то је тек скроман, почетнички рад г-ђо! — Сувишна скромност шкоди као и сувишна дрскост. г. докторе! ГГа у нас је све почетничко. Неко мора почети! — Имате право, али... — Никакво али! Само куражно напред и радите! Једно једино што бих вам ја замерила, то је: што се не жените! — То није тако лака ствар, г-ђо. — Признајем! Али ви сте човек који имате ирава закуцати на свака врата, и ја вас уверавам: да вас нигде не би одбили! — Да се човек ожени треба ту много што шта. — А шта треба, ако се сме питати? — Треба на првом месту: спмпатија. Па зар ви ни према једној вашој познаници немате симпатије ? — Молим вас, г-ђо, то је врло тугаљиво питање, на које ја не смем да одговорим! Разумем вас! Ви хоћете љубав! — Да— Па зар се нисте још заљубили? — Ја нисам, г-ђо, у добу кадч се човек на први ноглед заљубљује. Оно створење, које бих ја хтео напра-