Дело

454 Д Е Л 0 Али с њим се брже свршп. Пронађе власт (н она је мало бпла ирилегла де проснава слатко и мирно) да те композпције драже народ на буну и, разуме се, млади композитар због свог свнрања би затворен. као револуционар. Тако, разуме се, шта ту дурлпче као будала! рече јавно мњење задовољно, зену слатко, окрете се на друту страну н заспа цело, целцато опет слатким, дубоким сном. Паметни људи: каква музика, какви бакрачи: „То коднас не може да буде!“ ■Још се две трн оваке појаве деспше и то беше све. Тако у овом друштву прође сваки, који год хтеде предузети какав рад. II полптичар п економ н индустрпјалац, свакп је морао пропастп. Сетим се једног познанпка, Србина, а мп пх имамо таквпх доста, Човек доста нмућан, жпви од прихода, једе, пије, задовољан н не трпп нпког што ради, а он сам ништа не радп. Пуначак, трома хода нде улпцом а лпце направи зловољно, кпсело. Љути се на све што само личи ма на какав било посао и рад. Прође порад бакалнпце. Застане, клпма главом с презрењем, па јетко изговори: — Бакалпн!... Трице, то ми је бакалин, као да га не знам! Наређао три четпри тањирпћа, па се начинио трговац! Изеде ме свака мука! е/ Прође рецнмо поред гвожђара и застане. Гледа са истим презирањем п дода јетко, пакосно: — II он гвожђар! Обесио три четпри ланчпћа о зид, па се начпнио трговац... Којешта!... Пзедоше ме којекакве будале! Тако прође по целом месту и пред сваком радњом, па ма каква бпла и ма чцја, застане и прогунђа љутито: — Којешта п тај нешто ради, као да га не знам?!... Причајте му о чему хоћете и о коме год хоћете што нешто ради и предузпма он ће сваког наружитн п омаловажити. — Познајеш ли Мику? — Познајем! велп с досадом, кисело. — Диже фабрпку. — Будала! Он п фабрика!... Е то ће тек бнти фабрпка, Којешта!