Дело

0 БРАЧНИМ ПАРНИЦАМА 285 * пр{; срачудавању броја (три) допуштених Џедно за другим] бракабЛ, не искључује. Што се тиче незаконитих бракова т. ј. оних, који су, услед недостатка кога од основних елемената, оглашени за неважеће Ш0Ј«*н^о да нису ни постојали, по иодатцима пз 18. столећа руска их цркваније урачунавала [у број три| само оним лицима, за која се докаже да су из незнања о незаконитости ступила у брак.1 У току прошлога века ово питање, треба ли брак, који је надлежним путем оглашен за незаконнт и унпштен, увршћивати у број три, колико је бракова допуштено закључивати, било је предмет нарочитог решавања Св. Синода. За решење овога питања Сннод се руководио разлозима, које ћемо, због важности предмета, дословце изложити: 1. „Брак као црквена установа нма особнто значење, зато, што је тајна. Пз тога излази, да сваки брак, који се закључи у цркви по обредима тајне, мора се сматрати као брак, па ма био доцннје из законских разлога н раскинут: 2. У глави 50. Крмчије казато је: „да вБстг. Герец ико супружества между восхшцанлцимЋ и восхшценнок), потаеннвш и всн ирочан супружества, нже не сћ благословешемв церковнвкмЋ и чиннумћ отћ своего пастнрн вКнчашемЂ при двухв или тр1ехЂ свидКтелнхЋ совершаемвш, по соборному установленЈго и сватнх в отецЋ учешЈо, не законна паче же беззаконна и ничто — же сутв‘" У овој поставци (која, у осталом, не представља само правнло, већ се заснива само на правилпма сабора и св. отаца), у колико се једнп исти бракови називају незаконптим, безаконптим и на послетку таквим да ништа не вреде, очевндно је, да се последњи израз мора разјашњаватн претходећим му, што ће рећи, да означени браковн подлеже уништају или да се сматрају за невредеће ако нису закључени с благословом црквеним и венчањем по проппсу: 3. нема нарочитог правнла, којим би се нри срачунавању допуштеног броја бракова незаконпти и разведени разлнковали од законитих (бракова) што су престали услед смрти једног од супружника; а из тога, као год и из самог нскуства, може се видети да се црква стално држала општег правпла, по коме се допуштају једно за другим три брака, а не више, па било да су они престали услед смрти нли да је 1 Протоколи Св. Синода од 13. јапуара 1728. и 1785. г. и од 24. септембра 1792. год.