Дело

174 Д Е Л 0 једно дете (не рачунај.ући близанце) да донесе на свет. Отуда се он увек осврће за другим женама а она, на против, чврсто стоји уз једнога, јер је прнрода инстинктивно и без рефлексија гони, да сачува храннтеља и заштитннка будућег порода. Због тога је брачна верност код човека вештачка а код жене прнродна, те .је дакле браколомство женппо, како објективно, због последица, тако и субјективно, због неприродности, много мање за праштање, но човеково. Али да би били исцрпни и да би добилп нотпуно уверење, да допадање другога пола, ма како се сматрало за објективно, није ништа друго до скривени инстинкт т.ј. чуло феле, која тежи да очува свој тип, ми морамо ближе испитати обзире, који нас руководе у овом допадању и ући у њнхове подробности, премда овакве спецпјалности врло ретко могу да фигурирају у једном философском делу. Ови обзири деле се на једне, који се тичу непосредно типа феле т.ј. лепоте, на друге, којн воде рачуна о психичким својствима, и најзад треће, чисто релативне, којн потичу из потребне корекције или неутрализовања једностраностп и абнормалности обеју индивидуа. Ми ћемо иретрести све посебице. Први обзир, што управља нашим избором и наклоношћу јесте старост. У целини узећемо да то важи од година кад се јавља, па до година кад престаје менструација, алн ћемо изрично дати претежност периодн од осамнаесте до двадесет осме године. Ван прво наведеннх годпна не може нас никаква више жена дражити: стара т.ј. жена, која више не менструпра изазива нашу одвратност. Младост без лепоте има дражи, лепота без младости никада. — Очевидно је овде намера, која нама несвесно управља: могућност стварања у онште; отуда свака пндивндуа губи у дражи за други пол према томе, за колико је далеко од могућности за стварање пли од наведене нериоде времена. — Другнобзирје здравље. Акутпе болести прпвлаче нас само тренутно; хроничпе или још пре кахексије одвратпе су нам — јер опе нрелазе на дете. — Трећп обзир је грађа. Поред старости п болести нншта нас толпко не одбија, колико крив стас. Чак ни најлеише лпце не може да надокнади ту оскудицу; шта впше несумњпво му се претноставља н најружније, ако је само стас прав. Даље ми с најјачом непрнјатношћу опажамо сваку несразмерпост грађе, на нр. зарубљену, спљоштену, кратконогу фигуру н др. а и хромн ход,