Езопове и прочихъ разнихъ баснотворцевъ, съ различни езика на славеносербски езикъ преведене, садъ први редъ съ наравоучителними полезними изяснѣніами и наставлѣніами издате и сербскои юности посвећене Басне

9і. ЗБЦЪ И ЛАБЬ. ЗезЪ сеупозна сЪ еднимЪ лавомЪ упусшисе сыимЪ у велики разговоръ, имећу прочішЪ улишага, како то бива да Лавь така страшна зверЪ пакЬ се бои петлова гласа ? Томесе нїе чудити, одговори лавь, на земли нико нїе савршенъ, иакоће ко незнаяіЪ како славань и силань бити мора и.мати неку слабоспіЪ! Хаа! Мећерь зато ими зецови како чуеио псе да лаю а мисе уплатило пакЪ жистацЪ. Лавь се иато осменє и не одговори ниша. Н а р а я о у ч е н г е.' Да лавь овде чисто сердечно безъ свакогЪ околиша, свою слабосгйЪ, и предъ самимЪ зецомЪ исповеда, нишисе сшиди нишїе шаи; ово з легго , благородно и лава достойно. Оиъ добро зна, да нѣгова изрядства и превозходителсшва таковасу и толика, да една малена слабосшЪ, нЂгойой славя; и храбрости, кое су свету добро познаше, ни найманѢга уідрба неће нанеши. Алисе иаші сирома зецЪ овде шако срамоти да а достоянъ не само смеяи поруганія, него и крайнЬга сожалБнїя, Не зато іцое зецЪ ; ибо онь каѳ зецЪ , не само нїеза похужденїе, но има у себи и такоьа качества и вредности коесу за исто похвале досшоине. НеговоримЪ овде за вѣгове уши, кое као зечіе уши таманьсу како валя. Но ярво онь добро трчи , и далеко болѣ нега многа жшошиня већа одь нѣга. Друго , онь има толико намети, да чесшо люде и псе прехитри и изь средЪ ни измакнесе и ушече. Треће, онь а здра-