Езопове и прочихъ разнихъ баснотворцевъ, съ различни езика на славеносербски езикъ преведене, садъ први редъ съ наравоучителними полезними изяснѣніами и наставлѣніами издате и сербскои юности посвећене Басне

ДРАЖАИШИ ГОСПОДИНЕ МОЙ? У Таршани сЪ коиомЂ поћемЪ путь Корфа би* лоз око двадесєгаь кораблѣника свиГреци доеднога, а я гречески нигде ниіца; разсудите какоиїе заорало битпи! А како сви сазнаду да я нїова неразумемЪ ззика, свіша _ доће вєћа желя да самномЪ говоре. Добро за ш ш° самЪ при Книню иеііолико талїански научїо'йо; ово мїе ласно било, за велико подобіе овѳга заика сЪ влашкимЪ, те саиьсе могао сЪ капешанозаЪ корабля и сЪ некшпа одЪ кораблѣникововь разговараши; а безъ тога самЪ незнаиЪ іцоби чинїо. Слушаоби сЪ великимЬ, вниманіемъ, небили наймакѣ вдо разумео; нигде ниіда! НикадЪ довека , помислимЪ у себи, не иаучн я овогЪ ззика? Шое ситно ситно, преко сваке мѣре и разлога. Просиплюинсе речи изъ уста како сузде просо; ншписе йогахъ доволно начудитн, какосе они могу мећу еобом'Ь разумеваши? Но, гцо богЪ да, речемЪ утѣшаваюћи себе; докЪ ово новчића имамЪ гледаћу небилисе іцо научити могло; а кадЪни нестане, а яћу опеть у Далмацію. Лепо време , весма поспѣшань вѣ.їтїарь; и тако шрећи дань доћеио у пристаниіце Града Корфа. ПлашимЪ капешану за превозь; а юнъ зовне човека сЪ баркомЪ, коему на меспю две тазете гцо биме на брегЪ изнео, даиЪ му двадесешь, сЪ уговорояЪ да се постара наћи ми квартиръ гдисе талїански говори: Овай узме новце извезеліе на брегЪ, избаци замномЪ мою торбу, пакЪ отиде своииЪ пушеыЪ: ЗовемЪ я! МолимЪ! Онъ ниіца; валя да з бїо са свимЪ глувь. ОсшанемЪ на брегу ПредЪградїя, кое самЪ пбгПомЪ сазнао дасе Мандоћь зове; обзирућисе на деско и на лево, и незнаюћи ни кудьћу ни іцоћу: Сашь но подне сушце припекло, нити дае ту више «то я-