Менично право. I

295

О застарелости. О страном законодавству, % () протесту.

5, 165.

Кад је сопствена меница подписана на једном месту, а опредељује да ће се исплатити на ком другом, онда се она има тамо одређеном за плаћање лицу (домицилијату) пили ако ово није означено, самом издатељу на оном месту к плаВању поднети, и ако се не плати тамо протест подићи. Изостави ли притежатељ благовремено код домицилијата протестирати, то он губи менична права према издатељу и преноситељима. | Издатељ сопствене менице дужан је, кад домицилијата, не означи, а меницу на друго које место за плаћање упућује, означити особу шли кућу, где ће га притежатељ менице тражити.

844. — Наведени пропис 5. 164. је врло непотпун. У њему нису поменуте млоге ствари, које подједнако важе како за вучену, тако и за сопствену меницу. (Ја тога ћемо ми редом и укратко прегледати како оне ствари, које помиње 5. 164., тако и оне које он не помиње, али које несумњиво морају важити и за сопствене менице:

845. — Последице недостатака меничне форме. — () томе према речма 5. 164. важи пропис 5. 81. трг. зак. Упућујући на њ и на тумачење истога у бр. 127 — 130, ми и овде имамо применити сва тамо изложена правила (изостављајући само што је речено о акцепту, којега овде не може ни бити). И тако и сопствена меница нити се сматра као меница, нити пак пзјашњења на њој стављена имају меничне важности, ако јој не достаје ма који од битних саставака Форме њене,