Наша књижевност

26

7 107 А МУ ПЕРА ЦИЕ НИ ЛИН И И Књижевност

Увек

И све остало,

Обични дечак

Из града Зрењанина

Што не би2 У План улазе

С песмом ко партизани

Строги конструктори

И играчке дечије,

С њима

Градитељ душа

И храброст што све нас храни. Угледах га:

· Одједном

Изиђе на све капије.

Пуне се улице

Њиме —

И он је сваки пролазник, Он — радничка реч часна Он — напор ка истини, Он — звезда на застави Што вијори

Пред празник,

Он — све што се већ види И све што се још чини.

На јуриш ме јутрос Потсећа

Ширина јутра.

Пуно је птица у зраку И лиснатог замаха.

И срећа,

Ко тихи осмех, Продужује радост Унутра.

Тад осетих жар страшни Његовог живог даха: Пече.

А памтим,