Отаџбина

ВРАТО МАТО

533

•преко једног вотњака иза Јанкове. Али тек — њихове љ убави не беше у далеку! Мато је волео да гради кола. Јанко је волео да има кола. Свакн час ето ти Јанка озго те иред коларницу: н Брато Мато , начини ми још једне канате , још јвдну руду— Оћу, брато Јанко, оћу! Кад теби нећу, а ја коме ћу?...» И гради Мато Јанку све што му год наручи. На Јанковом тавану било је пуно коларских ствари : точкова, главчина, осовина, свракела, руда, јармова, срчаннца, каната, јастука. Питају га људи, а често га запита и брато Мато: (( А што ће ти то, брато Јанко? —• Па даће бог деце , брато Мато; нек им се ,нађе ! м II гради брато Мато све што му год наручи брато Јанко. Јанко ће опет њему дати или жита или смока или коју пару, кад му затреба — као сиромаху колару у селу.... Често је брато Мато одлазио кући Јанковој. Тамо је дочекиван као брат, као најближи род. Брато Јанко већ не може да се наразговара сит с њиме. Снаша Смиља двори га као рођеног девера, па и она га зове: „брато Мато!" Једном у премалеће занеможе брато Јанко. Паде у постељу. Не помогоше му ни траве, ни молитве. Дошао м у беше суђен час, и умре веселник.... Жали га Смиља, жали брато Мато, жале сељаци. Ништа се не зна — ко га већма жали! Дође поп Миле и рече : Није вајде жалити; да се сви побију не могу га повратити.... него да се брато Јанко сарани по реду и закону хришћанском. И спремише се да носе Јанка на гробље.