Отаџбина

538

ТАМО — АМО ПО ИСТОКУ

и на њима тутње хинтови дневи-ноћи : само ће изјутра да легне жагор за који час. Главна цеста дели ову величанствену насеобину од браманскога села, које се на другој страни тога брежуљка скрива међу стене. Идући путем тешто ћеш опазити у големој стени, што граничи с цестом малена врата, која воде у ту «свету обител». Пред врати седи на узвишеном месту налик на огњиште, један Факир и гледа укочено преда се. Голо му је тело све посуто белом прашином а чело обојено скрлетном бојом. Ту он седи ко зна од када и размишља — ко зна о чему. Дневи ноћи проводи он на томе месту свој коитемплативан живот и огромна једна маса људства држи да је тај живот побожан. Кад год сам пролазио поред њега, сећао сам се и нехотице «светих отаца" наших у пустињи у првом добу хришћанства. Овај «светац» никога не гледа, ни с ким не говори, а храни се воћем што му побожан свет доноси. Кад уђемо кроза врата, ми смо у једном четвртастом простору, окруженом двокатним дрвеним кућама. Доњи су бојеви отворени и ми видимо у њима разне реликвије повешане ио зидовима. У дну простора уздигнута је трпеза, иото као у хришћанскоме олтару, поред ње виси звоно, над њиме гори кандило пред иконом браманскога свеца са три пара руку, а у греди тога храма лешкари гдешто по која гојазна јуница, која ужива големо поштовање у овој иобожној дружини. У средини овога села озидана је четвртаста дубока веома голема јама, у дну које види се мутна вода, а с обе стране воде степенице у ту бару. То је освећено купалиште побожних Хинда, јер се у ту локву повремено досишве водица из светога Гангеса. Цела је насеобина ова, браманска колонија, налик на хришћански манастир. Овамо долази побожан свет из целе околине, моли се Богу у којој каиели хоће, окуиа се у «водици», купује реликвије што их брамани обрађују од разног метала, и кад све то сврше, враћају се својој кући ја-