Отаџбина

244

ДВЛ ПРАВНИЧКЛ ПИТАЊЛ

стима скидати, а за тим према отежавним околностима повишавати казну. Но ако у ком случају постоје услови да се тужени може осудити на смрт, онда ваља имати на уму ово: а) Ако тужени на олакшање кривице има само добро владање или само признање, или у опште само једну олакшавну околност, онда се ово по нашем закону не може узети у вид, јер се у §. 60. крив. зак. траже више, дакле најмање две олакш. околности, иа да се кривац у место на смрт осуди на робију, и у оваком случа1у кривца треба осудити на смрт. б) Ако су отежавне околности таке и толике на броју, да оне, пошто се вишак казне, који је за њих израчунат, дода казни која је израчуната са олакшавшш околностима, повишавају казну преко 20 година робије, онда такође кривца треба осудити на смрт, јер је његов грех велики. в) Ако тужени на олакшање има добро владање и прианање, онда га не треба осудити на смрт, но применути пропис §. 60. кр. зак. и по истом израчунати казну. У оваком случају закои одређује нарочити минимум од 10 година и за то се за средину има узети 15 година, Но како су овде већ узете у вид ове две олакшавне околности, то оне ие смеју још један пут утицати на олакшање кривице, већакоимајош каквих олакшавних околности, онда оне треба да скидају свој део казне све ш минимума (10 година) а ако би било отежавних околно« сти, оне треба да повишавају казну све до максимума. Сад ће нам многи забринуто казати : Па кад се стане казна овако рачунати. онда ће ретко кога суд осудити на 20 година, а ми смо већ народ навикли да слуша како се кривци за већа дела осуђују на оволику казну. На то ћемо казати, да и јесте и није тако. Неће бити на 20 година осуђен онај кривац, који има олакшавне околности и који је извршио први пут у свом веку оамо