Пастир

323

где 1е сваки човек на свог део већу или мању честицу управе од врховног домаћина добио. Нисмо ли дакле дужни бити верни и точни у дужностима свог звања и стања, коГе нам ге Бог одредио ? Будимо „не само лред очима људи радећи , као да угађамо људма, него као слуге христове , творећи вољу вожшу од срца с ‘ (6ф. 6. 6.). Нас очекуГе за то постоГана плата од савести. 0, кад би се хришћанин што чешће сећао тог високог значага у свету, какво му Ге одредио Христос Господ! Показугући разне путове, кош воде у блаженство небеско, показао нам 1 е Спаситељ у1едно и високи значаг наш у свету: ш есте солк земди, ву есте скћтг м'|'рл (Мат. 5. 13. 14.). Као што со поиравља све покварено и у целости чува предмете од плесњи и трулежа, тако и хришћанин, по вољи свога Господа мора поукама и шш боље примером свог живота исправљати заражене неверством и пороком и утврђивати у врлинама оне, кош су слаби у вери и добром понашању. Као што видело разгонећи таму хош и топлотј доноси , тако мора и хришћанин свошм понашањем растерати мрак незнања са срца заблуђених и у топло! хришћанскоГ љубави угревати и оживљавати оне, кош су у вери и добрим делима охладнели. Спаситељ нам вели: „ тако да се светли ваше видело лред људима, да виде ваша докра дела и славе оца вашега, кот 1е на невесилш^ (Мат. 5. 16.). Но шта, ако хришћанин, кош треба да 1е со и видело у свету, место тога буде камен претикдтд и саблазни свету? Тешко се Гадао Господ устима пророка на своГ избрани народ ГудеГски, што ниГе одговарао великом старању божиГем за њега: вдсг рдди, — говорио Ге он — х^ ЛИТСА ИјМА газиц^х 2 (Рим. 2. 24.). Не односи л' се много више таГ жестоки укор на недостоше хришћане ? Кад многобожац или ГевреГин или неправославни хришћанин види код иравославних при куповању и продаГи Гавну или таГну превару; у суду — мито и неправду; код наученика — славољубље и самољубље; у испуњавању многих