Пастир

736

духа да може иетрунути; унутрашњост свода била Ге достаточно празна а и сами свод, кош беше сазидан од печене цигле, пуне шупљине и рупица, ниГе могао уздржати ваздух да до тела не допире. 3-ће Ваздух у своду не само да нше био сув, већ напротив и сувише влажан,- промаге никакве там ие беше, нити ге могло бити. Кад су развалили склеп и открили га, то се нашло, да су у склепу почеле да труле од влаге и многе друге постоганихе ствари, као на прилику; растове даске на сандуку, кречни цемент, па и сами ћерпич , хербо ћерпич поче да се круни, а даске од сандука беху тако гњиле, да се она горња одма ировалила, како хе пао на њ свод од ћерпича, а међутим тело светитеља ништа осетило нихе, осем што хе малко од дугог времена пожутело. А не треба ни то пропуштати из вида, да хе тело светитеља спуштено у гроб с сувишком животне влаге, хер за три дана пред сарањивањем оно се не беше ни укочило, а после 63-ће године оно се нађе целокупно у влажнох и подводнох земљи! Да би предупредио сваку могућу сумњу коха би послужила коме за узрок да у ово чудо неверухе, промислу божихем беше угодно да одложи на дуже време овах проналазак моштиху светитеља Тихона. После првог проналазка тело светитеља хош за дуго стахаше онако извађено над земљом при другима условима. Четрнахест година оно беше у топлох цркви под упливом собног, врло често загушљивог ваздуха, а то зато, што се у том храму због зидахва велике цркве, свршавало саборно богослужење у присуству множине народа, кохи долазаше и рад богомоље а и рад чувених нових моштиху светитеља Тихона. Но и по врх тих новнх услова, тело светитеља опет остаде онакво, кавво беше и у оно време, кад га нађоше и извадише из гроба. Нихе ли после овог хасно, да тавва нетрулежност, мора бити нетрулежност чудесна, благодетна ?! Но може хош ко запитати: па зашто се тако не посвети