Пастир

560

свештенства. О овим каноничким правилама Душана писали су: Раић, историк славенски; МациГевски пољак; г. Крстић и други славенски историци, и ми неузимамо на себе труд продужити даљи какав научан рад над овим правилама, него смо намерни упознати читаоце пастира с њима, користећи се у томе оним што Ге до сад урађено. Но пре него ли приступимо канонским правилама Душановим, треба нам напоменути и то, дали 1е постогало каквих уредаба духовног садржаЈа код Срба пре Душана? Кад знамо из наше исторше да Ге СрбиГа пре Душана на 250 година постала независна како у политичком животу тако и у герархиском одношаГу ; кад знамо и то да се хришћанство утврдило у српском народу Гош за времена св. Саве онда можемо као вероватно држати, да Ге за оволико време самосталног живота народна опстанка државе српске било макар каквих канонских уредаба, коге ако нису биле поникле на српском земљишту, оне су позагмљене од византиске државе и примењене животу по потребама земље. Трудно ге замислити, да ге могла постогати 250 година управа земаљска а да ниГе имала овакових уредаба, особито у оно време кад Ге свештенство играло поглавиту улогу у државно! управи и кад су сами владаоци српски били задахнути духом теократске управе. А да 1е било канонеких правила код Срба пре Душана то се види из 150 § његова законика, у коме се он позива на каноничка правила пређашњих краљева српских. Да су била с почетка каноничка правила пре Душана код Срба зна се дакле, али пошто до нас нше ништа од тога написмено дошло то ми нисмо у стању судити о ваљаности и недостатцима ових правила, нити имамо шта више о њима говорити. Први писмени споменик о законодавству срнском кош Ге до нас дошао, Гест закон СтеФана Душана, цара српског издани на сабору 1340. год. кош Ге доцниге допуњен и потпуно ступио у живот 1349. године. Наслов овог законика ова: Ге: законик и устав влагочастиваго и христољу