Пештанско-Будимска скоротеча

85

господарЈ тако запамт10, да еваку речв V прсте знамч." но шштг придода у се<1и:„да скјпо ти н ова два савета плати !" Али све 6 веКт. доцкант.. Зато в иаибол^ за ц-Јзга бмло , себе задоволвнвЈмг. показати. Онђ садх устане и поче есе праштати са сзоииђ добротворима но Милордт. л зме га за руку сл, речма; „Шта? зарт. тм тако на пугк одлазити ммслипп, ? Истина , да Нешт> воде свуда наћп, али се леба свагди лако не налази. Ево ти дакле две погаче; велику себи на пјтђ јзми , а малЈ а;ени тво1ои однеси, за знакт, нашегг прјателнства." — Садт. време опрашташ до1 >е; свак' живм ј кући Л10610 6 доброгЋ Конора: при растанку, и н4му се заиста такоразжалило, да се са сЈзама одђ овм добри лгодш рвстати морао. — ПрвЈ ноћн конаковао КонорЂ ј колебици вдногт. иастира, свогт, давнашнкгт. познаника и пр1нтела. Онт, се ст, квиме своиски ово вече поразговарао; а садт, в веКт, зора заплавила, излшби се дакле са своимт, п]Ј1ател , 1ЈМ1., и пође дал'ћ своиић путемЂ. Брзо ПЈТЈвдћи стигне онк јоштн два ПЈТника, кои сј у оближн!, место ићи намеравали. Конорт, ст, нвима ј дрјжствј пође, и тако шалећисе доћЈ предт. подне наши пјтници до едне странпЈтице, коа преко ј оближнћ место вођаше. ,,Ево намт, стазе" рече вдант. одв нби, о коши сј намЂ синоћк при конаку говорили; она ће наст, за три сата наиман1; пре ј место одвести." — ,,3аиста придода дрЈгш, „еадт, ћемо Јправо кјдт, нает, она води". М Конорт. е радт, бБ1о ој ! ол ; ђ прекомЂ стазомЂ поћи, да 6б1 и чизме свое мало заштедш, но одма мј првБти саветЂ Милордо†на паметБ дође, когђ в онђ сирома скј110 платвд. Извини ее дакле, да не може сђ нБима преко пЈтовати и пође праввшЂ пЈтемЂ да.гк. — КонорЂ в мирно путовао до самогЂ меета, гди

с.воа пређашна два сапугника издрга ј тјги и н\кашо застане. ,.Шта се вама браћо догодило*'? запнта 1и удив.тћнЂ Конорт. Но они сј сиромаси као изванЂ себе били, нити сј мј одма одговорити могли. После истомт, преповедаше мј , да ш е она преко водећа стаза у шуму неку одвела, гди ш шестЂ разбоиника подђ ларвомЂ нападну, све имђ отмј и притоиЂ 1 оштђ безчовечно изтјкј. Они сј по гласу познали, да сv двоица одђ нби синоћ -б заедно при конакЈ сђ НБИма бмли, и на ову исту ш стазу јпјтили. Нашв КонорЂ жалећи ове сироте лвдде , опотђ се радовао, што му е првБШ саветЂ Милордо†тако лепо ползовао. Нкму само захвалити е онђ могао, што одђ разбоиника ако не пороб .тћнЂ (ерЂ и тако ништа имао ни е) а оио опетЂ ни е изтученЂ 6 б 10, као н -ћгови познаници. Онђ се садЂ опрости сђ НБИма , кадЂ имђ помоћи ни е могао, и пође своимђ пјтемЂ далћ, докђ н до 6 дногђ извора ладне воде не дође. Овде се онђ на траву простре, нап1б се воде лађане јм1« се. и благодарећи Богу, што га е одђ беде избагло, пође дал±. (продЈжевЕе <л4д)-б.) РАЗГОВОРЂ између Филозофа и Простака. (изђ Коцебуа) одт> Ди м. Поповића. (конвцђ) М 1 н и л о. То другач!« неможе ни бмти. Г е н е р а л ђ. Неможе дп ; добро знате, да симб а сллдатЋ био. је ћу све ваше момке на^чити егзерц^рат. па ће они морати за васЂ мрђе ЧЈватн и одђ нападана браниги. М 1 а и л о. А ко ће за нби радити?