Пештанско-Будимска скоротеча

35

0 т'1> н-ћга ЈОШТБ 1-200 фунпи сребра , кош "'„му наравно , кадћ ку канацн не бпте у ганК) исплатити, то мј онда задержи Паша •од1> себе •- за - ,оги жен Ј и д-ћцу. — Садт. онт> сирома п>'нт> туге, жаиости и нда повратисе V Банатт. у А... гди кадт. истину свое грозне судбе искаже и потверди, даде му цЈапстрап. допу штенк, да може у зем .1БИ скуплнти новаца, и даде му 1оштб и вирошкогт. Писара, да шедре милостинћ, нао шго цидпге, рачуна и у Кн|»игу упигуе, а жена ,1 д-ћца му међутпмт. кодћ б^ћсногт. Наше бћд но Лдручена, сваконко патећисе душомх и г1).10 Л 1'1« изнемогаваш.

С 1)1 Н 1» Б А И К Р О Т А. (отћ М1сса Скелтона). (нродужеше.) По маломт. нћкомт. времену тако лепо пиђе Длжли жели за рукомт., да Мр. Десборужа насвот етрану сасвимт. придобие; онт. му в постао н"ћговт. Сов&тователБ, н1;гов-к В 'Ј>рнми пр1нте .1в, нћму су се и Мр. Десборужч. и сбпгб Гераидт., гакођерт. и Мар1а мииа нћгова кћерка у свим к важншмп. д-ћима обраћа.ш. Дужла е имао ишбовно сердце; онт. е истина бвт благодарант. на лгобови и иов-ћренпо , кон е у овомт. дому получ1К>; аии при гомт. онт> Н1е заборавЈо ни на умБ1п1.г1:нно отмшцеше. 6дан'н биагородникт., имене.мт. Дарцји, огђ вв1сокоп. илемена, знаменитогт.сродства н непорочногт. характера, коме ништа д [»уго на путу же стонло, развћ потребитостБ (сиротинство), обожаваше Марио, кон такођерт, и н'ћга са својомт. страст1ЈО предуср-ћтне. ^Јр. Десборуж-ћ нко о овомт. обстоателству вознегодуе, и нБШвому бракосочетан1ш чротнв -б стане: но зато опетт. су се Дарц1ј» и Мар1а превећБ бегенисали, нитт. су имђ се срдца разлучити могла. На све призр г 6те отчиноп. гн!>ва, на сваку НОМБ1СЛБ свћта, на страхт. и- иредстоепе сиромашство заборавивше р"ћшесе нби Дв °е, да крадом в у свћ тђ поб'ћгну. Дужла е бмо в-ћрнБш сов^товатеиБ и отца и залшбленника. ( јд НО вече истогг дана, кадг су се

спремали залшбленницв! да потаино у свћтт. трл ћ , сообпди Дезборужт. Дужли {по дужемт. разговору свое р кшенЈе, да Ке сир"ћчБ желнма свое кКери попустити, и дозвоиити ши, да се сб м \ жем'1, кога е она изабраиа, у име Боапе вћнча. Десборужт. е одвећк н^жно ЛШ610 свош кКерцг, и зато већБ ше могао дуже н4на териећа страдан1н гледати, него заклшчи свое предразсужден1е НБ10В0И среКи жертвовати. Садт, отма Дужла истражи ДарцЈа и Марпо, коима сг каквомт. е нсност1Ш стан 1 !} стварји изразш, н^е нуждно повторавати, него довоивно е то, да е онт. Мар1и и Дарц1и неумолимостБ огчину и непокретно н±гово на в Ј јки 1и раставиги заклшчете тако рћчма живо описао и нашарао, да ннима по нбшвомт. мн']јн1ш ништа друго заосгало ше, разв'ћ што пре потаино у св ^Јзтт. побегнути. Средства овогђ скаредногт. поступка н1е тежко измћрити; Десборужт. тако се на безсрамну неблагодарностБ свое кћери и гнусно безд'ћ.пе нћногг заручника ражлшти, да се тв'рдо закуне, да ш више никад 'Б предт. свое очи пустити неће. Дужлагћипо гае, и заклинно, да се у гн4ву свом-в ум4ри, али неусудисе, као што се обећао, да предпр1ат1е побЈзгши извиниУ ово вре.ме Гералд-Б е по сов4гуДужловомт. са двороправителћмх на путт. огишао 6 бш , и тако ни еднерћчце засвош сестру н1е могао отцу говорити. Година дана прође, а Гералдт. јоштб непрестанно на страни налазашесе, нити се Марш што годб за ово време опростило. Сирома Десборужт. већБ се тако про.мЈзнуо обш , да су га едва и познати могли, н -Ј јговђ домт, 6 бш е жалостјш испун"ћн'1>, пустт., и он б самт. осећап1е у свомт. сердцу, да су га они оставили, кои су му у свакои туги и нду наиближш 6 б 1 ли . Никога више н1е при нкму 6 б 1 ло , развћ сам 'б Дужла, кои му е 6 бк ) едина н'ћгова подпора и угћха. (конац -б сл^ћдуе.)

В 4 С Т И, Изг Беча. Нб 1 ово Веиичество нашг благоутробнми Царг и Краиђ, на нредставлеше нашн Народнм Шкоиа Фонда унравинкице Денутац1е , биагонзвоинио е всемниостив^ћнше за Кон — ДенутЈрте нрн горереченнон Депутацји си4дук>ћу ГГ. ианменовати :