РТВ Теорија и пракса

ujedno to je sistem integracije . . . Međurepubličko komuniciranje odvija se i na nivou horizontalne međurepubličke interakcije. Komuniciranje se vrši u okviru institucionalne interakcije politichili, državnih, privrednih, . kulturnih, naucnih i drugih institucija. To je oblik neposredne interpersonalne komunikacije koja stvara prisne odnose i koja može dovesti do efikasnog sporazumevanja. Baš ovo komuniciranje je onaj oblik neposredne razmene mišljenja, dogovaranja i kooperacije, koji primamo dovodi do integracijskih procesa. Tu može da počinje procès izmene mnenja, sporazumevanja i uskladivanja koji dobija svoj institucionalni oblik u delegatskom sistemu na ravni federacije, u okviru Skupštine SFRJ i drugih saveznih institucija. Taj oblik međurepubličkog komuniciranja nedovoljno je istraživan, iako je veoma značajan, možemo čak reći, fundamentalan . . . Jedan deo međurepubličkog komuniciranja preuzimaju sredstva masovnih komunikacija. Katkad čak preuzimaju veci deo institucionalnog komuniciranja. Masovni mediji su sredstva komunikacije koja mogu najbolje vršiti interakcije republičkih javnosti, upoznavanje jedne javnosti sa drugom, upoznavanje sa politichini, privrednim, kulturnim i drugim problemima pojedinih republičkift javnosti. Artikulacijom stavova republičkih javnosti vrši se procès uskladivanja stavova medu republikama, koji može da dovede uz odgovorno komuniciranje i uz aktivnost subjektivnih snaga do usaglašavanja republičkih javnosti. To je već procès artikulacije stavova javnog mnenja koji dovodi do konsenzusa jugoslovenske javnosti. Na području masovnih komunikacija još vise dolazi do izražaja pomenuti gvozdeni zakon hijerarhije informacija. Taj zakon (koji deluje u svim sistemima, pa i u okviru svetske javnosti) utiče u pravcu koncentrisanja informacija na vrhu, njihove selekcije i rangiranja. Hijerarhijski su rangirane kao najznačajnije one informacije koje su globalne, federalne, koje odražavaju politiku integrisane celine i koje imaju,

13